Skírnir - 01.01.1866, Qupperneq 122

122
FRJETTIR.
Tyrkjnveldi.
en vi8 hæfi og hugsunarhætti þeirra, er laganna áttu aS njóta.
J>ó má ætla, aS sumar lagabætur t. d. lausn bændanna, skólar og
fl. beri góða ávexti, er fram líSur, og veriS getur aS menn síSar
minnist jarlsins me5 öSru þeli en nú. þa8 er einkanlega varS
honum til falls, var óreiSa fjárhagsins og skattaálögur, eySslusemi
hans sjálfs og fádæma einræði JarlinnhafSi neydt lántekjum upp
á þing sitt hvað eptir anna8 (í fyrra vor upp á 150 milljónír
pjastra, í vetur 40 mill.), hann hafSi or?iS aS ákveSa nýja skatta,
áskilja ríkinu einokun fyrir tóbaksverzlun, og s. frv., og meí öllu
þessu var landssjóöurinn næstum alltaf tómur. þingið sárbændi
hann um a8 mínka herinn (30 þús.), en vib þa8 var eigi komandi.
í sumar ljet jarlinn veita sjer drjúgmælt skotsilfur til ba8fer8ar (me8
vinkonu sinni, Maríu Katargiu)1, en þegar hann var nýfarinn, voru
allir handraSar svo tæmdir, a? öll launaborgan embættismanna
komst í óreglu, og smáreikningum frá i8na8armönnum e8a verkmeist-
urum varö a8 vísa til bi8ar, ef þeir komu til kvittunar í fjár-
hirzluna. Soldán hefir eigi fengi8 neinn skatt frá Rúmeníu í tólf
ár, en átti a8 hafa 48 þús, dúkata á ári. Eptir því tjá8i eigi a8
leita, en Kúsa kvaS Tyrki hafa me8 ólögum haldi8 eptir tveim eyjum
fyrir Dunármynni, og reikna8i tekjurnar af þeim móti skattinum.
') Hún er ekkja, og hcfir hana átt einn frændi Michaels jarls af Serbía.
Við þeirri konu hefir Kúsa jarl átt son, þö leynt hafi farið, en hjóna-
band hans er barnlaust. I fyrra sumar var jarlinn einn dag á gangi
fyrir utan Itukarest á Dunárbakkanum með hirðliðum sínuin. þá heyrðu
þeir barnsgrát og bað jarlinn einn af fylgdarmönnum fara til og vita,
hvað um væri að vera. Hann kom þegar r skyndi og sagðist hafa
fundið vöggu á floti við fljdtsbakkann og sveinbarn í. Jarlinn varð
glaður við þessa sögu og mælti: tljeg hefi lengi beðið guð að veita
mjer afkvæmi, en nú hefir hann heyrt bæn mína, því þetta barn vil
jeg taka mjer í sonar stað”. Hann Ijet þegar flytja sveininn til hallar
sinnar, kallaði síðan til síri ráðherra sína og aðra höfðingja, og lýsti
hann arfborinn til lands og alls rjettar skilgetins sonar. það er reyndar
haft fyrir satt með öllum likum, að jarlinn hafi sjálfur stælt eptir sögu
Gamla testamentisins um ðlóses í reyrscfi Nílfljótsins, því sveinninn
hafi verið sá hinn sami, er konan fæddi honum. Sagt er að hann hafi
hugað, að fá Michael jarl, sem líka er barnlaus, til þess fyrir venzla
sakir við móðurina að leiða sveininn til arfs í Serbiu, og gera svo öll
þessi lönd að einu ríki.