Skírnir - 01.01.1866, Side 135

Danmörk.
FRJETTIR.
135
hefir fengi?) allmikinn viSgang, og fjelagar jicss ern næstum fjögur
þúsund a? tölu. Yfir Ágústmannafjelaginu hefir dofnaS heldur, og
jþess gætir nú minna en í fyrstu, er Jeir höfSu svo mikil ráS í
BerlingatíSindum.
Af J>ví Danir hafa orSiS svo hart leiknir af ofríki þjóSverja,
er t>eim eigi láandi, J>ó þeir grípi glaSau á öllu, er getur glædt
vonir þeirra um betri umskipti. þeir treysta jpví, aS danskt
þjóSerni í NorSursljesvík standi af sjer öll jþýzk áhlaup, aS hugum
landa sinna þar fyrir handan muni aldri snúiS frá Danmörk, og
þeir muni þiegar hverfa í samlag viS ættland sitt, er færi gefur.
J>aS er og satt, aS mikiS er komiS undir staSgæSi og trúnaSi
Sljesvíkinga, og því mátti Dönum finnast mikil huggun harma
sinna í því, er 2000 Sljesvíkurbúa lögSu á kynnisleiS til Kaup-
mannahafnar í haust eS var (2—5. sept ). J>eim var fagnaS í
Kaupmannahöfn og alstaSar á leiSinni meS mestu alúSaratlotum,
en mælskumenn og skáld lögðu sig mjög fram a8 gera alla fundi
og veizluhöld sem minnisstæSust. Sljesvíkurbúar hafa lengi sta8i8
á forverSi fyrir dönsku þjóSerni, og mun J>a8 rjett sem sagt er
um J>á, a8 J>eir taki ö8rum JijóSmönnum sínum fram um táp og
þrautgæ&i, enda þurfa þeir nú á hvorutveggja a8 halda, J>ar sem
vi8 svo ramman er reip a8 draga, sem Prússar eru. Prússar
hafa hjer sömu tökin sem í enum pólsku löndum, a8 þeir halda
fram tungu sinni í skóla og kirkju, ganga me8 rögg og ráSafylgi
a8 allri landstjórn og landshagsbótum, en ýta svo smámsaman
máli og J>jó3erni hinna út í skúmaskot, a8 J>ess eina gætir, sem
J>ýzkt er. J>a3 er bágt a8 vita, hversu lengi norSurbúum Sljes-
víkur tekst a3 verja J>jó3erni sitt, ef J>eir losna eigi undan Prússum,
en hitt má fullyrSa, a8 förin til Hafnar treysti hug Jpeirra í fornum
í stúdentafjelagiilu, aú Panir hefði, ef til vill, verið of framfúsir um
þetta mál, þeir ætti reyndar að búa sig undir J>au umskipti, en þar
sem Sviar væri og yrði höfuðþjdðin á Norðurlöndum, þá bæri þeim
að ráðast fyrstir á skjaldþilið er milli stæði. Hann vildi eigi ráða til
þess að stofna að nýju Skandínafa-fjelag í Danmörk, þd sem flestir
ætti að vera því máli hollir og fylgjandi. Dönum væri bezt að fara
nú hægt í sakirnar og bíða þolinmöðlega hagkvæmari tíma.