Skírnir - 01.01.1866, Side 172

172
FRJETTIR.
Bnndar/kin.
valla munu aírir auSugri í heimi. Menn gera ráb fyrir a8 J>ar
náist me8 tímanum til 100 millj. dollara á ári. Enn fremur kynstur
af blýi, álúni, brennisteini, og fl. Hjer rís hver bærinn á fætur
öSrum, en fólkiS streymir a8 Júsundum saman.
J>a8 er hvortveggja að Vesturheimsmenn hafa peningaráð í
meira lagi, enda taka J>eir óspart til feirra J>ar sem þeirn þykir
liagur eða sæmd liggja vi<5. þeir hafa sæmt svo þá, er frægir
ur8u í stríðinu, a8 keisarar e8a konungar myndi eigi hafa teki8
ríflegar til ríkisfjár, en borgararnir í Norðurameríku hafa tekiS í
hirzlur sínar. Grant, Sherman og Farragut hafa fengið 100 J>ús.
dollara hver í laun fyrir framgöngu sína, en fjöldi fyrirliSa 25 j>ús.
dollara. {>etta er allt af samskotum. Auk þessa gáfu borgararnir
í Fíladelfíu Grant hús me8 öllum búna8i til 30 Jms. dollara,
horgararnir i Galena anna8 hús til 15 þús., og frá öSrum stö8um
hafa komiS vopn, hestar, aktygi, bókasafn og svo frv. {>eir þrír
foringjar, er fyrr eru nefndir, eru mesta uppábald allrar alþýSu.
í haust voru þeir á fer8 saman í Chicago, Grant og Sherman.
FólkiS þyrptist þá þúsundum saman a8 gestahöllinni, æpandi fagn-
aSaróp, og vildi sjá þá. þeir gengu út á svalirnar, en lý8urinn
vildi fá mál af þeim og skoraSi einkanlega á Sherman a8 halda
ræ8u. Sherman fær8ist undan og mælti þetta: „jeg er hjer ídag
sem áhorfandi og áhlýSandi, og get ekki haldi8 neina ræ8u. Jeg
skal ávallt vera reiSubúinn a8 veita enum gamla yíirbo8ara mínum,
er jeg ann svo mjög, allt þa8 fulltingi sem jeg má, og gjöra allt
þa8 sem hann býSur mjer — en þa8 veit jeg,' a8 hann heimtar
aldri af mjer, a8 jeg fari a8 brjótast vi8 a8 halda ræ8u“. þá
var kallaS: „jú! þa8 gerir hann reyndar ! Grant! segSu honum
a8 hann skuli tala!“ (sköll og hlátrar). þá svaraSi Grant: „jeg
heimta aldri af neinum hermanni, a8 hann skuli gera þa8, er jeg
er ekki sjálfur fær um“. En vi8 þetta óx ópi8 og fagnaSar-
köllin (cheers) til helminga, og mun valla nokkurn tíma hafa veriS
gerSur meiri rómur a8 nokkurri ræ8u en þessum or8um hers-
höfSingjans. Nokkru seinna var Grant á marka8i í borginni. þá
kom kona til hans og sagSi, a8 svo margar ungar meyjar langaSi
svo hjartanlega til þess a8 kyssa hann. „því koma þær þá ekki
til mín“, sagSi Grant, „þa8 hefir engin bo8i8 mjer enn koss, síSan