Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 15
NORÐURLJOSIÐ
15
segja, að þetta væri ónákvæmt. Það ætti að segja: „Má'l eru hljóð,
er haía áikveðna merkingu.“ Slapp ég svo frá Sigurði í það pinn, en
betur gekk mér, þegar líða tók á veturinn. Lærði ég mest sjálfur, er
ég reyndi að hjálpa skólafélögum mínum, sem minna þóttust vita
eða skilja en ég, sem fengu mig til að lesa með sér íslenzku. Mun
það sem fleina hafa verið Guðs ráðstöfun, því að mjög hefi ég þurft
að nota þá þekkingu á íslenzkri tungu, sem ég gat aflað mér í kenn-
araskólanum.
Er líða tók að jólum, fékk ég að vita, að það væri siður, að mæta
til aftansöngs á aðfangadagskvöld kl. 6 hjá sr. Magnúsi í skólanum.
Einnig væri venja, að nemendur sendu hver öð,rum jólakort. Mér
hafði verið það eitthvert efni til umhugsunar, hvernig ég gæti látið
alla nemendur skólans vita u-m trú mlína á frelsara minn. Arthur
heitinn Gook hafði gefið út iítið rit, se>m neifndist „Jesús Kristur.“
Ég hafði fengið allmörg eintök af þessu riti til dreifingar. Kom mér
í hug, að ritið skyldi ég gefa öllum mínum skólabræðru-ri og skóla-
systrum. Átti ég nógu mörg eintök til þses. Lét ég þau í u-mslög og
ritaði á þau nöfnin. Þessi jólapóstur var afgreiddur í skólanu-m sjálf-
um síðdegis á aðfangadag. Eg fékk nokkur kort þá, en m-örg um
nýjárið til endurgjalds.
Nemendur þeir, sem varu með mér í 1. bek-k, vissu þá þegar ve>l,
hvar ég stóð í trúarefnum, að ég væri bi-Míunnar -maður og tryði
því, ,að hún væri öll innblásin af Guði. Kennarinn, sem kenndi okk-
ur bib'líusögur þar, var Ásgeir Ásgeirsson cand. theol. Hann var
tengdasonur Þórhalls biskups og hafði lesið guðfræði við háskóla
íslands og erlendis líka. Mátti því nefna það ósvífni mestu, að
ólærður un-glin-gsmaður norðan af Miðfjarðarhálsi skyldi dir-fast
að andmæla honum, þegar hann flutti okkur þær kenningar, sem
honum höfðu kenndar verið á námsferli hans. En það voru kenn-
ingar um skeikulleiika biblíunnar. Hún vaari ekki öll Guðs orð. Ég
mun einhverntíma hafa spurt hann, hvað væri þá Guðs orð í biblí-
unni, ef hún væri það ekki öll. Svar hans var: „Það, sem trúarvit-
und mín segir mér.“ Sé þetta ekki orðrétt, var þetta hugsun sú, er
fólst í orðum hans.
Hér skal það sagt þegar í stað, að Ásgeir var ágætur kennari.
Stilltur eins og Stóu-spokingur grí-skur reyn-di hann alltaf að vinna
mig með rökræðum. En á mér rættust orð Krists: „Enginn, sem
drukkið hefir gamalt vín, vill nýtt, því að hann segir: hið gamla er