Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 133
NORÐURLJÓSIÐ
133
Þeim, sem þjást í einrúmi, er ég svalandi, mjúka höndin, sem
lögð er á sóttheitt ennið.
Þú, mannsbarn, til að verja mig sem bezt, notaðu mig.
(Þýtt úr „Things Concerning Himself“).
7.
SVARBRÉF TIL TRÚSYSTUR.
Kæra systir í trúnni á Krist Jesúm....
Vandamál þitt: lítil trú, var vandamál mitt, þegar ég var ungur.
Ég man, hve mér þótti vænt um, er ég las í Lúk. 17. bæn postulanna:
„Auk oss trú“. Nú mundi ég fá að vita, hvernig ég ætti að fá meiri
trú. En ég varð fyrir vonbrigðum: „Drottinn sagði: ,Ef þér
hafið trú eins og mustarðskorn, gætuð þér sagt við mórberjatré
þetta: ,Ríf þig upp með rótum og gróðurset þig í hafinu/ og það
mundi hlýða yður.“ Þá segir hann líkingu af manni, sem á þjón.
Hann gefur þjóninum skipanir, sem hann framkvæmir. Hvað átti
þetta skylt við spurningu postulanna, sem fólst í bæn þeirra: „Auk
oss trú.“ Hvernig getum við fengið meiri trú? Þú getur gefið hana.
„Auk oss trú.“
Árin liðu, og vandamál mitt var óleyst. En svo fór Andi Guðs
að opna skilning minn á þessu svari Drottins, sögunni af manninum
og þjóninum. Þjónninn gerði það, sem húsbóndinn bauð honum.
Af hverju? Af því að hann trúði því, að húsbónda sínum væri al-
vara, er hann gaf honum fyrirskipanir. Nákvæmlega á sama hátt
átti ég að hlýða því, sem Guð sagði mér í orði sínu að gera. Þetta
var trú, sú trú, sem Drottinn óskar eftir hjá okkur öllum. Þetta er
leið til að öðlast trú, hin venjulega leið. Við þurfum að rannsaka
Guðs orð, finna, hvað Guð hefir boðið okkur að gera og hverju
hann hefir heitið okkur. Svo eigum við að fara eftir því. „Og þetta
er sú djörfung, sem vér höfum til hans, að ef vér biðjum um eitt-
hvað eftir hans vilja, þá heyrir hann oss.“ (1. Jóh. 5. 14.) Bæn eftir
Guðs vilja fær örugglega bænheyrslu. Þetta er skýrt fyrirheit, sem
ber að treysta alveg á sama hátt og þjónninn i líkingu Drottins í
Lúk. 17, treysti orðum húsbónda síns og fór eftir þeim.
En við viturn ekki alltaf, hvort það, sem við biðjum um, er sam-
kvæmt vilja Guðs? Satt er það, en hér kemur leiðbeiningin í Fil.
4.6.: „Verið ekki hugsjúkir um neitt, heldur gerið í öUum hlutum