Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 69

NORÐURLJÓSIÐ
69
vera gert í kærleika, en ekki í reiði. Annars munu þau leggja það út
á þann veg, að þér þyki ekkert vænt um þau.
Dæmi þessa er faðir hans Bobs. Hann átti mjög annríkt, en þrátt
fyrir það var hann alltaf á undan unglingnum, syni sínum, og sam-
band þeirra var gott. Bob vissi, að föður hans þótti vænt um hann.
Orð hans og athafnir sýndu það. Þegar því faðir Bo'bs þurfti að
finna að við hann eða ávíta hann, gerði pilturinn ekki uppreisn gegn
því. Hann hafði enga ástæðu til að ætla, að faðir hans væri rang-
látur. Hann var því fús tíl að hlusta á hann og fara eftir leiðrétting-
um hans.
Einhver hefir sagt: „Hið rétta markmið gagnrýni er: að beina
athyglinni að hinu bezta, frábæra .. .“
Yið getum haft gagn af þessum orðum, þegar við þurfum að
gagnrýna einhvern, finna að. Finndu fyrst eitthvað jákvætt, eitthvað
gott, að segja um manninn til að byrja með og búðu hann þannig
undir leiðbeinandi aðfinnslu eða ábendingu, sem kemur á eftir.
Hann mun þá oftsinnis taka henni vel án þess að láta sér mislíka.
Við þurfum að líta í orð Guðs til að sjá, hvernig og með hvaða
skilyrðum við megum gagnrýna aðra.
„Sýn þig sjálfan í öllum greinum sem fyrirmynd góðra verka,
sýn í kenningunni grandvarleik og virðuleik, — heilnæmt orð,
óákæranlegt, — til þess að andstæðingurinn fyrirverði sig, þegar
hann hefir ekkert illt um oss að segja.“ (Tít. 2. 7, 8.)
(í Ampl. Bible: Sýndu sjálfan þig í öllum greinum sem fyrir-
mynd og sýnishorn góðra athafna og verka,. . . og láttu fræðslu
þína vera heilbrigða og hentuga og viturlega og heilnæma og óhrekj-
anlega og hafna yfir álas, svo að andstæðingurinn megi skammast
sín, þegar hann finnur ekkert ósæmilegt eða illt til að segja um
okkur.)
Dr. Narramore lýkur svo grein sinni með því að vitna í skáldið
mikla, Rudyard Kipling, sem lýsir því í fögru ljóði, hve miklu bet-
ur við mundum skilja hver annan, mennirnir, ef við gætum dregið
til hliðar hver hjá öðrum þá blæju, sem við dyljum okkur með. Við
dæmum hver annan hart, af því að við þekkjum ekki leyndar hvatir
og krafta, sem knúið hafa fram athafnir okkar. Við mundum elska
hver annan meir, ef aðeins við skildum hver annan.
(Þýtt úr Fréttaukabréfi málgagns Kristinna kaupsýslumanna,
Chicago, jan. 1967.)