Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 148
148
NORÐURLJ ÓSIÐ
það, að hún væri nærri alveg viss um, að Dóróþea væri dug-
legri en Norma.
Frægur hljómlistarmaður hafði tilkynnt, að hann gæti ver-
ið í Chicago hinn 4. maí, og hljómleikarnir voru ákveðnir
kl. 7.30 um kvöldið.
„En ungfrú Langston, það er þetta kvöld, sem ég syng í
útvarpið í kristilega barnatímanum,“ sagði Dóróþea. —
„Það var þó leiðinlegt, en getur þú ekki fengið þig lausa
þetta eina kvöld? Þetta er ef til vill eina tækifærið, sem þú
nokkru sinni fær til að vinna silfurbikar og hlusta á svo
mikinn og frægan hljómlistarmann. Þú getur í eitthvert ann-
að skipti sungið þessa kristilegu söngva þína,“ sagði ungfrú
Langston, sem fór að vísu í kirkju, en elskaði ekki Jesúm í
sannleika.
„Mamma, hvað á ég að gera? Það á að halda hljómleik-
ana á sama tíma og ég hefi lofað að syngja í kristilega þætt-
inum í útvarpinu?“ spurði sorgbitin, lítil stúlka mömmu
sína, þegar tónlistarkennslukonan hennar var farin. „Dóró-
þea, það koma stundir, þegar stúlkur og drengir verða sjálf
að taka ákvarðanir sínar. Ég vildi óska, að ég gæti ákveðið
þetta fyrir þig, en það get ég ekki. Þú verður sjálf að velja,
kæra stúlkan mín.“ —
Koddi nokkur varð blautur af tárum þetta kvöld. En það
var bjarteyg lítil stúlka, sem leit framan í móður sína um
morguninn við borðið. „Eg syng fyrir Jesúm í útvarpið,“
sagði hún. Móðir hennar fékk hjartslátt af gleði, er hún
heyrði, að litla stúlkan hennar elskaði Jesúm meir en allt
annað, og hún brosti ástúðlega til hennar.
Ungfrú Langston varð vonsvikin, er hún fékk að vita, að
Dóróþea gæti ekki spilað.
Hljómleika-kvöldið kom, og fallegi, hlái Taft-kjóllinn,
sem Dóróþea átti að vera í, hékk ónotaður í skápnum. í
venjulega, dökka kjólnum sínum hélt hún af stað í útvarps-
stöðina til að syngja. Stjórnandi barnaþáttarins sagði hlust-
endum frá þeirri fórn, sem Dóróþea litla hafði fært, til að