Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 60

60
NORÐURLJ ÓSIÐ
Lögreglubifreið þaut á staðinn. Það brást ekki, þarna var Krusz-
inski, sem svikið hafði hundruð bænda og haft af þeim milljónir
marka. Á leið til varðhaldsins mælti hann: „Slæmt, að ég horfi
aldrei á sjónvarp.“
Vafalítið hefði hnan fremur getað sloppið, ef hann hefði verið
að horfa á sjónvarpið. Samt hefði hann þó einhvern tíma þurft að
gera reikningsskil gerða sinna, daginn þann, sem hann mun standa
frammi fyrir Jesú Kristi. En Kristur er væntanlegur dómari allra
manna.
Þó er unnt að umflýja komandi dóm hans. Hann segir í Jóh. 5.
24: „Sannlega, sannlega segi ég yður: Sá, sem heyrir mitt orð og
trúir þeim, sem sendi mig, hefir eilíft líf og kemur ekki til dóms,
heldur hefir hann stigið yfir frá dauðanum til lífsins.“
„Er nokkurt réttlæti í því, að menn geti umflúið afleiðingar gerða
sinna?“ Þannig hafa menn spurt.
Tvær hliðar eru á athöfn hverri. Onnur snýr að Guði, hin að
mönnum. Ranglæti allt er synd á móti Guði. Hann er fús til að fyr-
irgefa og getur fyrirgefið misgerðir og syndir vegna dauða Krists
á krossinum á Golgata í stað okkar syndugra manna. Ef Kruszinski
hefði stanzað á svikaferli sínum, hætt að svikja fé af mönnum, þá
gat hann fengið fyrirgefning Guðs vegna Krists, sem dó fyrir hann
eins og aðra synduga menn. Gagnvart Guði hefði þá synd hans ver-
ið úr sögunni og hennar ekki framar minnzt á himnum í bókum
Guðs.
En hin hliðin hefði verið eftir. Gagnvart mönnunum hefði Krusz-
inski þurft að greiða allar sínar skuldir, semja um greiðslu þeirra
eða fara í fangelsi og taka þar út þá refsingu, sem broti hans hæfði
eftir Vestur-þýzkum lögum og réttarvenj um.
Setjum nú svo, að Kruszinski hefði átt flugríkan bróður, marg-
faldan milljónaeiganda. Hann hefði getað, ef hann hefði viljað, lagt
fram fé og greitt allar skuldir bróður síns. Enginn bóndi mundi hafa
neitað greiðslu, sem bróðir Jóhanns hefði boðið fram fyrir hönd
hans.
Þegar svo allar skuldir Kruszinskis hefðu verið greiddar, hefði
hann verið orðinn algerlega frjáls maður. Þá höfðu réttlætiskröfur
Guðs og manna verið greiddar að fullu af öðrum.
Þannig er því þá farið: Maður, sem frelsast, þarf ekki sjálfur að
greiða skuldir sínar, syndir sínar, gagnvart Guði. Kristur hefir