Norðurljósið - 01.01.1984, Side 130

Norðurljósið - 01.01.1984, Side 130
130 NORÐURIJÓSIÐ Ég vissi hvar hver jurt var vön að spretta, og hvar fegurstu blómin var að finna, á hverjum tíma sem var, því ég hafði reikað um allan skóginn, þangað til ég þekkti hverja dæld og dalverpi, hvern gangstíg og götuslóða, allt frá stóru aðaltrjá- göngunum, sem lágu gegnum skógarþyknið, og til afskektu troðninganna, þar sem dádýrin héldu til Húsið okkar, sem nefndist „Heimajörðin“, stóð innan við núverandi landamerki skógarins, og var það eitt af hinum fáu mannabústöðum, sem stóðu hingað og þangað innan um skógarþykknið, og risavöxnu trén í trjágöngunum vörpuðu skuggum sínum yfir þakið. En þrátt fyrir afstöðu heimilis míns, var það ekki venju- legur bóndabær, og ekki var ég heldur bóndadóttir. Fyrstu endurminningar mínar eru tengdar við borgalífið — iðandi, hávaðasamt líf á fjölförnum strætum; lítið, fjórlyft hús, með leiðinlegum herbergjum og ljótum gluggum, í þröngri og dimmri götu. Þar varð móðir mín að leggja hart á sig til að halda þessum bústað okkar hreinum og vel útlít- andi, þrátt fyrir sótið og reykinn. Faðir minn var kennari við latínuskóla, og eftir að kenslustundirnar voru úti dag hvern, hélt hann heimleiðis niðurbeygður og vanstilltur í skapi, og eftir það varði hann tímanum til að lesa og skrifa langt fram á nótt, nema þegar hann fór til næstu borga til að halda fyrir- lestra. En er fram liðu stundir varð breyting á högum okkar, eins og á sér stað í lífi sérhvers manns. Móðir mín var orðin svo föl, veikluð og þreytuleg, að hún sýndist ekki annað en skuggi einn, af því sem hún áður var, þegar faðir minn allt í einu, og öllum að óvörum, varð frægur maður. Nokkrar ritgerðir, sem hann skrifaði í tímarit eitt, vöktu mikla eftir- tekt, og ýmsir lögðu fast að honum með að skrifa fleiri ritgerðir og halda fleiri fyrirlestra. Að því er þau efni snerti, sem hann skrifaði eða ræddi um, skildi ég þau aldrei veru- lega. Hann var óþýður í viðmóti, þögull og alvörugefinn, og ég var ávalt hálf óttaslegin í návist hans. Ef ég spurði einhvers honum viðvíkjandi, eyddi móðir mín því og ég veitti því eftirtekt, að í hvert skifti, sem hún heyrði eitthvað minnst á starf föður míns, lýsti andlitssvipur hennar sárri sorg.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160

x

Norðurljósið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/128

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.