Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Page 28

28
að verzlað væri samkvæmt leyfi konungs. En sjálf-
um var þeim bönnuð öll verzlun. Þeir áttu að gefa
nákvæmar gætur að því, að utanrikismenn, t. d.
Englendingar, fiskuðu eigi hjer við land o. s. frv.
En eigi var verksvið höfuðsmanna svo skýrt á-
kveðið, sem æskilegt var. Gjörði konungur stund-
um það sjálfur, sem hann var vanur að fela þeim
á hendur, svo sem að veita sýslur og klaustur og-
prestsembætti. Margir höfuðsmenn á þessu tímabili
voru dugandi menn, svo sem Páll Stígsson, Knútur
Steinsson og Jóhann Bochholt. En mjög voru þeir
harðdrægir og ágengir og tóku mútur; því ekki verð-
ur öðru vísi álitið, en það hafi múta verið, er Jón
Egilsson getur ura í annálum sinum, að Eggert Hann-
esson hafi látið höfuðsmann fá, svo að eignir Daða
í Snóksdal yrðu eigi gjörðar upptækar, en það var
kross 15 hndr. virði, silfurstaup og 4 dalir, og er það
auðsjáanlega allt annað en þeir 500 dalir, er Eggert
varð að gjalda konungi fyrir sakferli Daða. Höfuðs-
maður þessi hefur verið Páll Stígsson. Þá er og
sagt, að Jón sonur Marteins biskups hafi gefið höf-
uðsmanni 70 dali til þess að hann útvegaði staðfest-
ing konungs á dómi þeim, er dæmdur hafði verið
um arf Þorleifs Grimssonar á Möðruvöllum, og er sá
böfuðsmaður enginn annar en Páll Stígsson. Jón.
gaf og höfuðsmanni, en það mun hafa verið Kristó-
fer Walkendorph, keðju eina góða, 12 hndr. virði^
til fyigis við sig í málum hansvið Staðarhóls-Pál og
Orm Sturluson, enda varð Jón betur úti f málum
þeim, en líkindi þóttu til. — Ýmsir af höfuðsmönn-
um voru bæði hlutdrægir og ranglátir. Fóru menit
því einatt á konungsfund að kæra það, að þeir næðu
eigi rjettum lögum. Er ekki ólíklegt, að bæði þess-
ar kærur og svo hitt, að hirðstjórnarstaðan á þess-