Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Side 53
53
Sonarsonur Gisla biskups Jónssonar, Sigurður, son-
ur sjera Stefáns í Odda, var gáfumaður hinn mesti,
og vel á sig kominn um flesta hluti. Hann varð
skólameistari i Skálholti. En þó var hann drykkju-
maður svo mikill, að einhverju sinni, þá er hann
var á ferð, lagðist hann fyrir drukkinn við Brúará,
og valt sofandi ofan 1 ána og drukknaði. Svo er
sagt frá afdrifum Halls Magnússonar skálds, er
seinna mun nefndur verða, að hann árið 1601 hafi
riðið drukkinn ofan i mógröf og drukknað þar.
Til er saga um Daða i Snóksdal, er vel sýnir
aldarfarið í siðferðislegu tilliti. Þá er Daði var orð-
inn veikur, segja sumir, að hann hafi þjáðst af holds-
veiki, en aðrir, að það hafi verið átumein í andlit-
inu, er að honum gekk. Einhverju sinni, er hagur
Daða var orðinn með þessum hætti, kom til hans
bóndi einn að nafni Haukur, er kvaðst hafa brjef
fyrir jörð, er Daði hefði tekið frá sjer. Daði sagði
nú sveinum sfnum hvað gjöra skyldi og bauð Hauki
til stofu með þeim. Var nú tekið til drykkju og
drukkið svo fast, að Haukur valt út af sofandi.
Stálu nú sveinar Daða frá honum brjefinu, en Hauk-
ur greip í tómt, er hann morguninn eptir ætlaði að
sýna Daða brjefið.
Þó að vopnaburður legðist af á þessum tima,
þá urðu þó vfgaferli nokkur. Jón Egilsson getur
þess i annnálum sinum, að lf>54 hafi maður verið
veginn i rjettum i Biskupstungum, en á öðrum klof-
ið andfitið með öxi i Grafarrjettum. Virðist þetta
benda á, að opt hafi þá orðið róstusamt í rjettura,
eigi miður en seinna hefur tlðkazt. Náiægt 1570
var Jón bóndi Grimsson veginn i Síðumúla. Vann
það vig Jón, er kallaður var murti, son Eggerts
Hannessonar lögmanns. Sátu þeir við drykkju nafn-