Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 85
85
fjáreignin, hafl þá á tímura verið harla völt. Vísa
sjera Eiríks er þannig:
Níu á jeg böin og níu kýr,
nær fimmtíu sauði,
sex eru eptir söðladýr,
svo er háttað auði.
Fiskiveiðar voru ura þessar mundir opt miklar.
Getur Björn á Skarðsá þess, að faðir hans Jón, er
um langan tíma hafði verið formaður á konungsskipi
á Suðurnesjum, en andaðist á norðurleið 1582, hafi
marga vetur fengið lestarhlut, en það eru 12 hundruð
stór. Segir Björn, að þá hafi menn á Suðurnesjum
fengið 8 og 9 hundruð stór og all-opt lestarhluti. —
Sýna þessi ummæli Björns, að fiskiveiðar hafa verið
all-miklar syðra, enda munu þær opt hafa verið
góðar kringum land allt. Fiskjar var neytt mjög,
eins og sjest af því, að sk-ólapiltum var ætlað mgst-
megnis fiskur og smjör til matar. Fiskurinn þótti
þá einnig einkar góð verzlunarvara. Virðist svo,
sem menn hafi á 16. öldinni stundað hjer hina sömu
atvinnuvegi, er tiðkazt hafa fyrr og siðar nefnilega
kvikfjárrækt og fiskiveiðar. En auk þess er og
talið, að menn hafi haft gagnsmuni af lax- og silungs-
veiðum og hvalrekutn, og þá ekki sízt af selatekju.
1564 segir Björn á Skarðsá, að hafís hafi komið'
mikiil, og að teknir hafi verið á honum selir nær
óteljandi um allan Norðiendingafjórðung. Ilafi raenn
ýmist borið selina á hestum stórlestum sunnan eða
ekið þeim fram til sveitanna.
Auk kvikfjenaðarins áttu menn á þessum tímum
allskonar dýrmæta muni, er litið er af nú á tímum,
svo sem ýmisleg áhöld úr tini og kopar, og margs-
konar silfurgripi, bæði skrautgripi og borðbúnað. —
Er þess getið, að Jón Jónsson lögmaður hafi látið-