Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Síða 98

98
»sem fyr hafa eigi bæði eða annathvort púsat verit
eða blessaU. Sama ákvæði er í kristinrjetti Arna
biskups1 2 3 4. í tilskipun þeirri, er Eilífur erkibiskup
gerði og aðrir lýðbiskupar á klerkafundinum í Björg-
vin, er prestum fyrirboðið »sub poena suspensionis
at syngja pusaðar messu ekkjum, er þær giptast,
ok engum utan jungfrúm einum«’. En aldrei mátti
láta undan bera að »drekka brúðkaup« við stofnun
hjónabandsins; það var jafn-stranglega boðið bæði í
»landslögum« og »guðslögum«. I kristinrjetti Jóns
erkibiskups er gerð sú linkind á um brúðkaups-
drykkjuna, að enginn skyldist til að halda brúðkaup
sitt með meira kostnaði, en hann þykist fær til, »ok
skal þó gera brúðlaup at af blöndu geri«s, en varla
hefir það þótt sæmilegt fyr en í síðustu lög að
drekka hin heilögu minni í »blöndu«, enda sýnist
það vera falið 1 þessu ákvæði, að það sje því að
eins leyíilegt, að eigi sje önnur ráð til. Svo rík var
hin heiðna helgi á víndrykkjunni, að það varð al-
mennur siður i flestum löndum norðan til í Evrópu,
að brúðhjónin höfðu með sjer brauð og vín í kirkj-
una, og drukku *hjónasJcdU saman eptir »brúðmess-
una« (= púsaðarmessuna)*, og síðan drakk allur
söfnuðurinn þessa skál, og allir átu þar með lítið
eitt af brauðinu. Presturinn blessaði vínið og brauðið,
1) Norges g Love II, 869. Kristinr. Árna b. Kh. 1777,
120. bls.
2) Norges g. Love III, 263. Þessi ákvæði eiga rót sína
að rekja til þess, að kirkjan var lengi öndverð þvi, að nokk-
ur maður gengi { hjúskap optar en einu sinni.
3) Norges g. Love II, 369; smb. og kristinrjett Árna
biskups. Kh. 1777, 118 bls. Að líkindum er blanda hjer
sama sem »sýrublanda«.
4) í brúðmessunni tóku brúðhjónin kveldmáltíðarsakra-
mentið.