Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 119
11»
ur byggt hafa, og er þetta heilagt minni helgað og
blessað til lofs lifanda guði, sem oss hefir kristna
konga útvalið, þeir eð kennidóminn efldu og kristn-
ina studdu, sem voru þeir dýrðlegu Danmerkur
kongar, og einkum vor stórmektugasti arfakongur1 2
og herra N. N.; þenna hefir guð víst útvalið oss,
einn frægan forstjóra vors föðurlands, sem hina fyr-
ir hann. Gerum þar fyrir guði þakkir, og biðjum
hann öðlast blessun af drottni« o. s. frv.
Þá er rökkva tekur, eru borin ljós i stofuna;
fyrst eru borin inn þrjú ljós, og síðan kveikt önnur
ljós. Siðamaður gengur á undan þeim, er ljósin ber,
og syngur eða tónar: »Lumen ad revelationem gen-
tium et gloriam plebis tuœ, Israel^. Söngflokkurinn
svarar: »Gloria patri et filio et spiritui saneto, sicut
erat in principio et nunc et semper et in secula
seculorum. Amen«. Þessi söngsvör (responsoria)
eru þrítekin. Síðan mælir siðamaður fjTrir minni
ljósanna. Þar er talað um lífsins Ijós, mest hið and-
lega, en einnig hið líkarnlega. Minni Ijósanna var
því í raun rjettri minni lífsins.3
1) Þessi formáli hlýtur að vera til orðinn eptir 1662, þá
er konur.gi var svarið arf'gengt einveldi hjer á landi.
2) Lúk. 2, 32.
3) Það er því eigi lítil yíirsjón, sem siðamanninum sjálfum
er brugðið um í vitavísum einum:
Það var í annað sinn,
þótti nýmæli,
þá bikar ljósanna
á boröið setti,
tónaði versið,
sem til á að hlýða,
nær dauðans skuggi
dregst að mönnum.
(Ól. Dav. Vikiv, 72. bls.).