Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Side 132
132
hátt fór veizlan fram á hverjum degi meðan hún
stóð. Optast mun veizlan hafa endað á þriðjudags-
morgni, og sjaldan staðið lengur en til miðvikudags1.
Aðalskemmtunin í brúðkaupsveizlunum var söng-
ur, kveðskapur og hljóðfærasláttur. Auk hins marg-
breytta söngs og kveðskapar við minnin var sungið
og leikið á hljóðtæri til skemtunar. Mest voru
sungnir sálmar og andleg kvæði, en einnig tiðkaðist
eigi litið að syngja »manvísur« (»afmor$vísur«) og
ikveða rímur. Þeir sem stýrðu söngnum og hljóð-
færaslættinum voru kallaðir »spilmenn« (á dönsku
Spillemænd). Þess er opt getið, að leikar hafi verið
hafðir í brúðkaup8veizlum, og munu það mest hafa
verið sömu leikar, sem tíðkuðust í vikivökum. Það
sýnist svo, sem »spilmennirnir« hafi einnig stýrt
leikunum, enda mun söngur hafa fylgt flestum leik-
um. Dansar tíðkuðust einnig i brúðkaupsveizlum
og þeim fylgdi ávalt söngur. Svo segir i kvæði
einu, er » Veizludiktur« heitir2:
Leikið var þar með liet og kurt,
lipurt hoppaði parið hvurt,
langspil og gígjur ljeku hátt,
1) Stundum er þó getið um, að veizlur hafi staðíð miklu
leDgur. Ef trúlofun fór fram skömmu á undan brúðkaupinu,
fjell trúloi'unarveizla og brúðkaupsveizla opt saman. Þá er
sjera Jón Steingrímsson á Prestsbakka kvæntist Þórunni
Hannesdóttur á Reynistað 1753, voru þau trúlofuð þrem dög-
um á undan brúðkaupinu, og var þá veizla í hálfan mánuð.
Þó mun þetta vera svo að skilja, að nokkrir einstakir menu
hafi verið svo þaulsætnir, að eigi hafi allir verið farnir fyr v
en eptir hálfan mánuð. (Smb. Æfisögu Jóns Steingrímssonar
i lbs. 182 4to).
2) Kvæði þetta mun vera frá fyrri hluta 18. aldar. Það
er háðkvæði um hrúðkaup austur í Biskupstungum. í lands-
bs. 170 8vo er það eignað Guðmundi Bergþórssyni, en það
getur varla verið rjett.