Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Page 133
133
lengi svo gekk um dimma nátt,
hljóðpipan líka hressti geð,
harpan og bumban einnig með;
mengið tjekk líka symfón sjeð.
Fyrnefndur siða- frægur mann
frábæra leika stipta vann,
spakur þvi setti spilmenn til,
sprundunum gerði það í vil.
Margur þar kunni menntaval
mjúklega að skemta snót og hal,
l'rá þeim eg inna tleira skal.
Fundu spilmenn mjög fagran danz* 1,
flettu’ upp sálmum grallarans,
engum fanst þar sin æfin löng,
organ, trómet og harpan söng.
Hvergi hefi eg sjeð getið um weizlunarra« eða
»veizlugikk« i veizlum á 16. og 17. öld, og mun sá
siður varla hafa þekzt hjer á landi á þeim tímum.
í brúðkaupsveizlu Ólafs stiptamtmanns og Sígríðar
Magnúsdóttur 1761 er getið um »veizlugikk«, og má
vera, að þessi siður hafl tíðkazt nokkuð á 18. öld.
Margir samkynja siðir voru altíðir víða í öðrum.
löndum. Frá veizlugikknum í brúðkaupi Ólafs stipfr-
amtmanns er sagt svo;
»Þegar veizlugikkur sá, er brúkaður var í brúð-
kaupi Ólafs Stefánssonar stiptamtmanns og Sigriðar
Magnúsdóttur, Jón bóndi Sveinsson á Bekánstöðum,
Var svo drukkinn orðinn, að ei gat lengur aðstaðið,
Var hrópað upp, ef einhver vildi gefa sig til að<
1) Daoz er opt sömu merkiogar sem söngur eða sönglag-
I þessu kvæði er ein af boðskonunum nefnd >Kvœða-Finna«;
Það þótti ágæt íþrótt að kunna vel að kveða, og þótti mikils-
vert að hata góða kvæðamenn á skemtisamkomum öllum eigi.
siður en góða söngmenn.