Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 134
134
halda uppi gikkshætti hans, en allir afsökuðu sig.
í því bili stökk prestur Gunnar Pálsson1 undan borði,
og var hann þó mjög ofarlega við háborðið, fór át
og kom óðar aptur í tötrum Jóns, að því (rá skildu,
að hann hafði parrukið á höfðinu, og batt ofan á
sig með streng, þó öfugt; hljóp hann þá undir borðið
og til iðnar Jóns, en náði (honum) þó ekki í iþrótt-
um, því hann kunni ekki eins að herma eptir, en í
likamsbeygingum var hann í engu hans eptirbátur.
Var þá rjett komið að veizlulokum, en undir það
kom ys uppi við háborðið, en brúðirin var nokkuð
ókyr, og kom höfuð hans upp úr pilsopi hennar, en
parrukinu var hann búinn að týna«2. Þá kvað sjera
Gunnar vísu, og mundi eigi þykja sæmilegt að kveða
svo við göfugar konur nú á timum. Þessi veizla
stóð i þrjá daga, og er sagt, að boðsmenn hafi ver-
ið leystir út með gjöfum. Eg hefi hvergi sjeð getið
um veizlugikkinn nema á þessum eina stað, en þó
mun það eigi hafa verið eindæmi í þessu brúðkaupi,
og varla mundi sjera Gunnar háfa svo fljótt verið
1) þ. e. sjera Guimar í Hjarðarholti.
2) Þetta er tekið eptir handriti Páls stód. Pálssonar í
lbs. 276 4to, en Páll segist haía skrilað það eptir œfiágripum
feðganca Sveins hónda Þórðarsonar og Þórarins bókbicdara
Sveinssonar, er Þórarinn hefir samið. Þar er sagt að mönn-
lim haíi fundizt mikið um þe3sa skemtun í brúðkaupi Ólafs
stiptamtmanns, og »aíleiðingin at' gleði þessari varð, að litil’-
fjörlegur maður, þá ungur, að nafni Bragi Gizurarson, bróðir
Snorra, föður Jóns sáluga í Njarðvík og þeirra systkina,
leirburðarsmiður mikill, var tekinn til að vera alþingisskáld
og yrkja um höfðingja og helztu manna dætur. Orti hann
margt ekki fagurt, því það hafði hann ekki til... Fyrir þetta
útveguðu þeir honum uppeidi af Gufunesspítala eins og
gömlum kongslandseta, frífiutning til þings, og mat þar. Einn-
ig máttu þjenarar þeirra, máske stúdentar, opt leita hann
uppi, þegar tækifæri væri, að hann skyldi kveða«.