Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Page 138
138
við bikaranum og tæma hann, og taka þar með
lausn fyrir brot síu. Opt voru ortir langir flokkar
af vítavísum, en nálega allar slikar visur eru um
göfugustu boðsgestina; hafa þvi minni háttar menn
annað hvort sloppið við víti, eða þá að einhverjar
vítavísur hafa verið kveðnar við þá, er eigi voru
um neinn sjerstaklega, en mátti heimfæra til ein-
stakra manna, eptir því sem við þótti eiga, og er
liklegast að þeim sið hafi verið fylgt. Stundum er
vítabikarinn kallaður »Öðins minni«, og er þá svo
litið á, að sá er vitin segir, eða »vítamaður«, flytji
erindi Oðins, að Oðinn láti bera sakir á menn og
skapi þeim víti.
Þetta birtist opt í vítavisunum:
Sendi mig Óðinn
með svipleg erindi.
Eru nú taldir
allir til hdpa,
þeir er Óðinn
þetta minni
býður með andakt
af að drekka
sjer til náðugrar
syndakvittunar.
, _ , ! ■ I.J
Ber eg hjer fram
bolla Óðins.
Óðins þá minnið
að þjer rjeð koma1.
I »Vikivökum og vikivakakvæðum« Olafs Da-
víðssonar er prentaður formáli fyrir vitabikar og
1) »Vikivakar og vikivakakvœði« Ólafs Daviðssonar, 63.,
66., 67. og 69. bls. Því hata þessar sakir veiið bornar á
menn í naíni Óðins, að þær voru opt meö litlum sannind-
um