Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Síða 170
170
Ingarinnar með, hljtur að vera ,conditio sine qua non‘ fyrir
öllu, sem skrifað er á íslenzku, eigi það að geta fallið þeim
sönnu íslendingum [í geð]. Þeir hafa allir roðnað yfir því,
sem útgefa Sunnanpóstinn, og eru síðan farnir að vanda sig
betur. Innihaldið sýnist þeim ekki vera heppilega valið og
þó sjálfsagt alt með smekk, og engan hefi jeg vitað finna
missmíðar á andanum nema Landphysicus; var það á sam-
komu hjá Ulstrup, hvar brjef mitt var haft að borðsögu. —- —
Sjera Arni fann ekkert að, nema sumt kynni að vera heldur
úljarft í brjefi mínu, svo sem, tók hann til, að sýslumenn
kynnu ekki dönsku, en ljet þó líka vel yfir því. Aldrei
gat mjer komið til hugar að taka það fyrir skens, sem hann
víkur að mjer í Sunnanpóstinum. Biskupinn [Steingr. Jóns-
«on], sem einna minst er fyrir beryrði í bókum hefir skrifað
mjer [með] þessum orðum: »Fjölnir er kominn! Jeg skar
út úr honum að framan, þegar jeg vaknaði í rúmi mínu og
þótti margt merkilegt að framan, en jeg tókst á lopt, þegar
jeg fór að lesa brjefið frá íslandi, Þess manns, sem það
hefir skrifað, ferðasögu kaupi jeg!« —----Annars eigið þið
miklar þakkir skilið fyrir meðferðina á brjefi mínu; jeg
mætti vera blindur, ef jeg ekki sæi livað mikið það hefir
unnið, því fyrst er á þvx svo fagur stíll, sem jeg skammast
mín fyrir að mjer sje eignaður, þar eð jeg verð aldrei fær
um að skrifa hann svo góðan, og líka hafið þið tekið burtu
ýmislegt, sem hefði kunnað að sýnast Personligheder — Grov-
heder —- smekkleysur. Ekkert af þessu hefði jeg viljað láta
liggja eptir mig.------Mjer sýnist þó ætíð nauðsynlegt, að
við förum að ánalysera forholdin hjá okkur. Engelskir og
Franskir ganga æði miklu þjettar inn á persónurnar í þeirra
Virkckreds, og enda Danskir, sem við álítum bezta, hafa
tekið fult svo djúpt í árinni (hvað Litteraturen áhrærir) í
Maanedskr. for Litteratur.--------Bitlingurinn um uppruna
jarðarinnar er ágætur, og er meðferð hans og niðurröðun alt,
eins og jeg vil hafa, helzt það, að gengið er út frá því na-
tiónala hjá okkur, sem mjer sýnist við eigum að yfirvega í
krók og kring áður við förum lengra. — — Sagan af Egg-
ert Glóa þykir mjer óvenju falleg. Margir segja samt, [að]