Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Side 174

174
á s/nodus að mæla fram með honum yið þá Eyfirðinga og-
hafði hann góð orð um það, fái hann að vera kyrr í því
plássi; — segir sjera Jón gamla í Möðrufelli vera farinn að
blíðkast, og það, sem hann hafi skrifað móti Fjölni, hafi frá
npphafi verið mikið humant og muni trauðlega koma á prentj
hann á aldrei nema gott skilið af einum Islending, hvað sem
hann hefst að.---------
En illa fór, að Fjölnir gat ekki komið nógu snemma
enn þá í ár, því nú þrá hann margir eptir fregn, sem farið
hefir af honum, og margan hefði forvitnin rekið til að kaupa
[hann], ef hann hefði legið nýkominn til Rvíkur á lestunum.
Eins munu dómamir verða margvíslegir eins og í fyrra, en
víst er um [það, að] hann gjörir óvenju Opsigt og vekur
mikið murr manna á milli. Sumir þykjast finna þar óþol-
andi Personligheder, en mest er talað um Arna etc. þ: »Sög-
una af Amabirni og mjer«]; jeg fjekk ekki tíma til að lesa
það, en hvemig sem það reynist, þá hafið blessaðir fundið
upp á þeirri samsetningu, því hún (eins og alt, sem sjerdeil-
is Opsigt gjörir) stoðar mikið hans afsetningu í ár. Jegveit
ekki til, að enn sje komið til Suðurlands nema eitt ex. af
Fjölni, og mun senn vera útslitið; Þórður Guðmundsson hefir
með norðanskipum sent það fóstra sínum í Görðum. Svo
stóð skrítilega á, að hann hafði nýfengið það og var að lesa
það í Laugarnesi, þegar jeg að kveldi þess 9. júlí kom suð-
ur þangað. Jón skrifari biskups [Jónsson, seinna prófastur
í Steinnesi], sem er ákaflega liberal og vænn maður fyrir
okkur, stakk því að mjer og hinu með, að þeim mundi ekki
finnast til höfðingjunum. Við sjera Árni vorum látnir sofa
saman og töluðum við margt fratn eptir nóttinni, og fjell
dável á með okkur, og morguninn eptir bað jeg hann að
lofa mjer að sjá, hvað Fjölnir hefði inni að halda, hvað hann
gjörði dræmt nokkuð, en jeg leit þá sjálfsagt einungis á inni-
haldslistann og svo snöggvast eptir, hversu liði með Pro-
duotið mitt. Um daginn var jeg látinn halda ræðuna á synó-
dus og voru flestir þeir, sem vit höfðu á, ánægðir með,
hversu það var af hendi leyst. Skríllinn sagði, það væri
rjettur Appendix til Fjölnis, og þeir held jeg líka hafi rjett