Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 91

ANDVARI
GUÐFINNA JÓNSDÓTTIR FRÁ HÖMRUM
89
var, þegar hún þakkaði mér fyrir, hvernig ég hafði telcið sér. Mér fannst hún
gera það af einlægni, en trúði iþvi ekki þó, því að mér 'fannst ég ekkert hafa fyrir
hana gert. En lítið kvæði, er til mín barst löngu eftir andlát hennar, finnst mér
staðfesta það, að hún hafi þakkað mér af cinlægum hug.
Eg hafði fundið það ;þegar 1922, er ég leitaði til Guðfinnu um að leysa vanda
minn, sem ég hef áður frá sagt, að hún væri ráðamest á heimili foreldra sinna
og sínu, því að hún gat tekið vanda á heimilið án ijress að l>era undir J>á. Eftir
lát Huldu var heimilið og búskapurinn á Hömrum líka fyrst og fremst vegna
Guðfinnu. Nokkrum árurn síðar átti hún kost á að giftast manni, sem var
fáum árum eldri en hún, hróður nákominnar vinkonu hennar, manni, sem mér
fannst með hugþekkustu mönnum í þessum sveitum, og J>að er trú mín, að
hún hafi getað um J>að valið að búa á jörð foreldra sinna eða á jörð hans, sem
mér hefur þótt fegursta jörð í þessum sveitum. Fólkinu í sveitinni J>ótti sem
jafnræði væri með J>eim Guðfinnu, og þessi mál komust svo langt, að maðurinn
réð sig til mánaðardvalar á Hömrum, þar sem hans var J>á þörf. En áður en sá
tími var liðinn, hvarf hann skyndilega heirn til sín, og var Guðfinnu um kennt,
að þessi ráð tókust ekki. Ég hitti Jón föður Guðfinnu degi síðar en þessum
málum lauk og spurði hann, hvað valdið hefði. Hann hló óræðum hlátri, sem ég
hafði einu sinni áður heyrt hann hlæja, er ég hafði opinberað fávísi mína um
söng, og sagði, að ég skyldi spyrja dóttur sína. Ég fann, að það blasti við honum,
að með þessu væri J>ví brátt lokið, að unnt væri að halda uppi heimilinu á
Hömrum.
Eftir að ég hvarf frá Laugum vorið 1933, minntist ég l>ess ekki, að fundum
okkar Guðfinnu bæri saman í ‘þrjú ár. Spurnir hafði ég þó af henni og vissi um
erfiðleika hennar og heimilis hennar, einkum að halda uppi búskapnum, er
foreldrar hennar gerðust gamlir, en hún heilsulaus, raunverulega ófær til þeirra
verka, er búskapurinn krafðist. Er J>eim tókst að selja bújörð sína og reisa sér
íbúðarhús á Húsavík, — J>au kölluðu það Hamrahlíð, — fluttu J>au þangað árið
1936. Faðir Guðfinnu, Jón, var J>á 66 ára að aldri og slitinn af líkamlegri erfiðis-
vinnu, cn móðir hennar var ári eldri. Hamrahlíðin J>eirra var fremur litið
íbúðarhús, en þeim J>ægilegt, og þau kunnu að láta fara þar vel um sig. Guðfinna
fékk þarna fljótlega starf við hennar hæfi, hún varð organisti Húsavíkurkirkju
og kenndi auk þess hljóðfæraleik þeim, er það vildu til hennar sækja, og hafði
af því ofurlitla atvinnu. Jón faðir hennar hafði einnig dálitla atvinnu öðru hvoru.
Efnabagur þeirra á Húsavík var þröngur, en J>ó sízt þrengri fyrstu árin þar en
síðustu árin á Hömrum, en þrengdist, er Jón lézt 1941, sjötugur að aldri. Heilsa
Guðfinnu hélzt lítið breytt fram til 1942. Hún fylgdi oftast fötum, en tók
aldrei á heilli sér.