Andvari - 01.01.1972, Qupperneq 119

ANDVABI
FERÐ Á FEÐRASLÓÐIR
117
að myndhöggvarinn gamli var heima og staddur úti í garði, þegar viS komurn.
Við kynntum okkur, og fór hann sjálfur með okkur og sýndi okkur um á landar-
eigninni og í listasafninu. Aldrei hef ég orðið ja'fnhrifinn af að hitta nokkurn
mann. Hann var heldur ótilhafður rétt eins og hann mætti ekki vera að því að
fást um slíka smámuni sem þá, hvernig hann væri til fara, maður hátt á
áttræðisaldri og gekk þó enn allur upp í verkum sínum og ævistarfi. Hann talaði
einvörðungu íslenzku og svo hratt, að ég skildi ekki allt, sem hann sagði. Hins
vegar minntist ég ekki, að ég þyrfti að segja neitt, meðan á sýningarferðinni stóð,
svo að þetta kom ekki að sök. Hann sagði okkur, hvað hvert einstakt verk héti,
og nöfnin voru mjög vel til fundin. Fjöldi verkanna er mikill og sum þeirra afar
stór. Hann vinnur úr margvíslegu efni, allt frá múrsteinum til gamalla baðkera.
Hann er engum manni líkur að skynbragði og hugmyndaflugi. Hann kvað sig
reka minni til heimsóknar Stephans G. 1917, en hann héfði þó ekki hitt hann,
því að hann hefði á þeim tíma verið við nám í París. Áður en við fórum, keypti
ég litla gibssteypu af einu verka hans og vona, að ég geti keypt aðra stærri seinna.
Á leiðinni heim til Kristins var komið við á Hótel Loftleiðum, þar sem ég keypti
lunda (uppstoppaðan) handa Stevie, eins og ég háfði löfað honum, og rákumst
við þá enn á Bailey-hjónin og köstuðum kveðju á þau. Meðan ég man, Susan
fékk til minja sútað gæruskinn.
Kristinn og kona hans buðu okkur út að borða um kvöldið, og fórum við í
Naustið, er leggur áherzlu á hvers konar íslenzka rétti. Naustið er innréttað eins
og skip, og matur og þjónusta eru með ágætum. Ég fékk síhl, þrenns konar síld
í forrétt, síðan hangikjöt og þá skyr og kaffi, allt afbragð.
Að 'loknum kvöldverði fór Stevie í háttinn, enda orðið áliðið, og Kristinn og
kona hans fóru með mig í seinustu ökuferðina um bæinn. Sá ég þá ýmis hverfi,
sem ég hafði ekki séð áður. Klukkan var orðin tíu, en samt var bjart úti, og
stendur mér enn fyrir hugskotssjónum útsýnið til hafsins yfir Reykjavíkurhöfn.
Það var ládauður sjór, en það ber víst ekki öft við, og biminn og haf vom
nákvæmlega samlit, blágrá. Maður gat ekki greint, hvar hafið endaði og him-
inninn tók við.
Morguninn eftir, föstudaginn 8. maí, fórum við Stevie snemma á fætur til
þess að ná í bílinn til Keflavíkur. Við flugum með Flugfélagi Islands til Glasgow,
en þaðan með BEA til London, þar sem Audrey og Rennie systir hennar tóku
á móti okkur.
Ferðin til íslands var mér mikils virði. I henni rættist ósk, sem ég hafði alið
lengi í brjósti, og ég fann, að ég var af íslenzku bergi brotinn, og til samkenndur
með fólkinu þar, líkt og fór fyrir Audrey á Englandi. Það varð okkur öllum
rnikið ævintýri.