Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1939, Side 53

Eimreiðin - 01.07.1939, Side 53
eimreiðin LITLI STÆRÐFRÆÐINGURINN 285 vitsmunalegra röksemda, þegar bæði börnin komu hlaupandi inn í stofuna, Guido á undan og Robin litli másandi á eftir. Guido nam staðar fyrir framan grammófóninn og stóð þar hreyfingarlaus og hlustaði. Ljós, blágrá augun þöndust nt. Hann greip með þumalfingri og vísifingri hægri handar í neðri vörina og kipti i öðru hvoru — kækur, sem ég hafði oft séð hjá honum áður. Hann hlaut að hafa andað djúpt að sér, því að ég tók eftir, að þegar hann hafði hlustað í nokkr- nr sekúndur, andaði hann snögt frá sér og að sér að nýju. Andartak leit hann á mig — með spyrjandi, undrunarbland- inni hrifningu — svo hló hann stuttum hlátri, sem endaði í oinskonar skjálfandi snökti, og svo snéri hann sér aftur að nflgjafa þessara óskiljanlegu tóna. Robin hermdi nákvæm- lega eftir eldri félaga sínum, stilti sér upp fyrir framan grammófóninn, í nákvæmlega sömu stellingum og horfði öðru hvoru á G,uido, til þess að vera viss um að gleyma engu, ekki einu sinni að kippa í vörina á réttan hátt. En eftir eina oiínútu var hann orðinn leiður á því. >.Hermenn,“ sagði hann og snéri sér að mér, „ég vil fá her- Rienn. Eins og í London." Hann mundi eftir því, þegar hann hafði fengið að þramma fram og aftur um stofuna eftir sterku hljóðfalli danslaganna. Ég lagði fingurna á munninn. „Á eftir,“ hvíslaði ég. Robin tókst að þegja og standa kyr í svo sem tuttugu sek- úndur. Svo greip hann í handlegginn á Guido og kallaði: -»Vieni, Guido! Hermenn. Soldati. Vieni ginocare soldati."1) Þá sá ég Guido missa þolinmæðina í fyrsta skifti. ,,Vai!“2) hvíslaði hann reiðilega, sló á krepta hönd Robins og hrinti honum hranalega frá sér. Svo hallaði hann sér enn nær fón- hium, eins og hann vildi vinna upp aftur það sem hann hafði farið á mis við, þegar Robin ónáðaði hann, með því að hlusta tnn fjálglegar. Robin horfði undrandi á hann. Annað eins og þetta hafði aldrei skeð fyr. Svo fór hann að gráta og kom lil mín, til að )eita huggunar. Þegar lagið var búið og hugur Guidos leystur úr álögum, I) Komdu að leika hermenn; 2) Farðul
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.