Stígandi - 01.04.1947, Qupperneq 77

HOP SING ÞAKKAR FYRIR SIG
Eftir JAMES NORMAN HALL
Fyrir nokkrum árum var ég svo illa staddur fjárhagslega, þegar
ég dvaldi í Papeete, liöfuðborg Taliiti, að ég varð að taka mér
leigt utan borgarinnar í eins herbergis kofa, um 50 krn í burtu.
Kofa þessum fylgdi allstór garður, og ég þurfti ekki að greiða
nema 15 krónur á mánuði fyrir alla dýrðina.
Þarna var moldin mjög frjósöm, og ég ákvað því að rækta græn-
meti.
En árangurinn var ekki uppörvandi. Aragrúi örsmárra, rauðra
maura bar fræin burt og það litla, sem spratt, varð landkröbbun-
um að bráð. Að þremur mánðum liðnum uppskar ég laun erfiðis
míns: tvo rottuétna maískólfa, þrjá ofurlitla tómata og eina mel-
ónu. Ef ég reiknaði mér eina krónu á tímann og bætti við út-
gjöldum mínum við áhaldakaup og fræútvegun, en þau hafði ég
fengið frá Ameríku, þá liafði uppskeran kostað mig 75 kr. stykkið.
Samt seni áður ákvað ég að reyna á nýjan leik og sendi aðra fræ-
pöntun til Ameríku.
En þegar ég stakk upp garðinn, áður en sáning skyldi fram fara,
og sá allan þann aragiúa maura og fjölda landkrabba, sem biðu
eftir fræjunum mínum, gafst ég upp.
Eg verð víst heldur að setjast aftur við skriftirnar, Imgsaði ég.
Þegar ég síðar um daginn sat og hreinsaði hálfryðgaða ritvélina
mína, ók Kínverji einn, sem Hop Sing liét og bjó í grendinni,
fram lijá í vagnskrifli sínu. Ég vissi, að hann átti sér garð og rækt-
aði þar sætar kartöflur, vatnsmelónur og maís, og því kallaði ég
á hann og gaf lionum fræforða minn. Ég sagði honum, hvað í
fræbréfunum væri — salat, baunir, tómatar og maís. ,,Hve mikið?“
muldraði liann.
,,Ekkert,“ svaraði ég, „ég ætla að gefa yður þetta.“
Hann greip þéttingsfast í ekilssætið, en það var eini vottur
þess, að honum þætti nokkuð til Jressa koina.
Og svo gleymdi ég alveg Hop Sing, því að ég hafði nóg með að
ráða fram úr því, hvernig ég ætti að láta 100 krónurnar mínar —
Jrær einu, sem ég átti — hrökkva fyrir Jrörfum mínum, unz ég
STÍGANDI 155