Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2017, Qupperneq 126

125
Undir lok viðtalsins voru konurnar spurðar að því hvernig þeim fyndist
sagan skrifuð og voru þær allar sammála um að bókin væri fallega skrifuð.
Ein sagði:
Mér finnst það einmitt hvernig bókin er skrifuð sem gerir hana svo
flotta, maður hrífst með. Og fær þetta högg í andlitið í lokin. Og
líka með Róbert eins og þið segið er þetta misnotkun? Eða hvað
er þetta? En samt er þetta svo fallegt og það finnst mér flottasta
við bókina. Hvernig hún nær að gera textann svona fallegan og allt
svona fallegt en svo eru þarna á bakvið allskonar hlutir sem eru ekki
eins fallegir.
Ein, sú sem talað hafði um óraunverulegar persónur og samskipti, sagði
að sér fyndist eins og Rósa „væri búin að vera að horfa í einhverja glans-
myndabók“ og að fullt væri af „tragedíu á bakvið þessa glansmynd … í
rauninni linnulausar tragedíur“. Greinilegt var að orð hennar höfðu tölu-
vert vægi, því konurnar sem í upphafi viðtals höfðu hamrað á fegurð text-
ans tóku allar undir þau.18 Ein sagði meðal annars: „Það sem er kannski
svo flott í þessu er að það er tragedía bakvið allt þetta fallega sem er í bók-
inni.“ Með öðrum orðum virtist skoðun kvennanna hafa mótast í viðtalinu
þannig að þær sáu betur erfiðleikana, sorgina, missinn og sársaukann sem
hafði ef til vill farið framhjá þeim við lesturinn.
Konurnar sögðust ekki hafa fundið fyrir einni ákveðinni tilfinningu við
lesturinn. En nefndu enn á ný, allar nema ein, að sagan minnti þær á ævin-
týri og þær hefðu hrifist af verkinu. Skoðun þeirra hafði því ekki breyst
frá upphafi viðtals þó þær áttuðu sig betur á neikvæðum þáttum sögunnar
undir lokin. Sú sem hafði frá upphafi verið ósammála hinum um fegurðina
sagðist hafa orðið og yrði reið þegar hún talaði um samband Róberts og
Rósu en hún sagði:
Ég gat ekki séð neitt fallegt þó hún var sem barn í kringum allt þetta
þá sko gat ég samt ekki séð neitt, þú veist, druslukarl ein kona farin
frá honum og hann liggur grenjandi og þá leggst hann með næstu
sem er fósturdóttir hans.
18 Í hópviðtölum getur það gerst að einstaklingar innan hópsins hafi áhrif á skoðanir
hvers annars en þó svo það virðist sumpart hafa verið raunin hér kom síðar í ljós
að konurnar héldu fast í sínar skoðanir enda þótt þær tækju stundum undir orð
konunnar sem var á öndverðum meiði við þær sjálfar. Um kosti og galla rýnihópa
má fræðast nánar hjá Sóleyju S. Bender, „Rýnihópar“, bls. 95–97.
„EINS OG ÆvINTÝRI“