Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2017, Side 174

173
mynda tvíræðari. Rétt eins og alnæmisaðgerðasinnar einblíndu frekar á
hegðun og áhættu en á sjálfsmynd hefur hinsegin umfjöllun neitað að
afmarka hagsmunahóp sinn. Hinsegin ritverk leitast við að ávarpa flóru
valdamettaðra kynlífsnorma í heild sinni, án þess þó að líta framhjá mik-
ilvægi þess í nútímamenningu hvort hið kynferðislega viðfang sé af sama
eða gagnstæðu kyni. Þetta verkefni hefur leitt af sér endurhugsun bæði á
hinu pervertíska og hinu eðlilega: hinu rómantíska pari, kynlífi fyrir pen-
inga, æxlun, mismunandi lífshlaupum. Hinsegin umfjöllun er í þeim skiln-
ingi ekki endilega æðri eða meira inngildandi (e. inclusive) en hefðbundin
lesbíu- og hommafræði; markmið þeirra tveggja skarast en eru ólík og þau
hafa því mögulega ólíka markhópa.
Auðvitað er margs konar samhengi á milli fundargerða Bandaríkjaþings
og ráðstefna um hinsegin fræði eða „zine“-menningar. Sumir bandarískir
fjölmiðlar, svo sem Details og MTV, hafa þróað hinsegin tungutak sem
notað er á hinum hákapítalíska vettvangi þeirra. Þessi rými, sem tengjast
einkum ungmennamenningu, gera fólki kleift að vera hinsegin og tjá sig
á hinsegin máta án þess að laga þann hinseginleika að kunnuglegri sjálfs-
mynd eins og samkynhneigð. Þau minna okkur á að almenningshóparnir
þar sem hinseginleiki er færður í orð samanstanda ekki einungis af hinseg-
in fólki; prinsipp og efnislegar aðstæður flestra þessara almenningshópa
miða að öðru marki. Í fjöldamenningu ungmenna, svo dæmi sé tekið, má
sjá að ferlið sem gerir hinseginleika mögulegan varpar ljósi á hinar hvers-
dagslegu þverstæður auðmagnsins: þörfina til að öðlast stöðu einstaklings í
gegnum samskipti sem afmá sérkenni og til að framleiða einstaklingsstöðu
sína með neyslu sem er einungis óbeint ætlað að vera félagsleg.
Undir slíkum kringumstæðum getur tal um að hinsegja (e. queering)
sjálfsmyndir í fjöldamenningu ungmenna virst vera lúxus. Sumir afskrifa
þá umræðu sem birtingarmynd neysluhyggju og smætta svo öll hinsegin
málefni niður í spurningar um „lífsstíl“. En jafnvel þótt sú væri raunin,
er lífsstíll virkilega ótengdur ofbeldi og umbreytingu heimsins? Pólitík
hverfist svo oft um samkeppni ólíkra viðmiða um alvarleika að við ættum
að streitast á móti hvers kyns þröngum skilgreiningum á ofbeldi, þörfum
og hagsmunum. Hinsegin menning verður til með skrykkjóttum hætti
hjá almenningshópum sem vísa hver í annan þvers og kruss. Enginn einn
mikilvægur vettvangur hýsir pólitík hennar – hvorki ofurhuglægt sam-
hengi eins og „hið táknræna svið“ né ofurhlutstætt, eins og borgaraleg
óhlýðni.
HvAð KENNA HINSEGIN FRÆðI OKKUR UM X?