Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1934, Qupperneq 58

ekki fleiri börn, og var þeirn bent á það, hvernig sem fer. Ég held
varla, að þessi kona lifi þriðju fæðingn hjá mér, versta. Ég hefi ráðið
karlinum til vasectomia, en hann er tregur til — líka að kaupa
smokka. Fæðingum virðist fækka. Unga fólkið strjálast bnrt. Litið
um ný hjónabönd. Þá er og vilji á og ráð til að fyrirbyggja getnað
orðin almenn. Vafalaust almennari en ætti að vera. Það er um hlut-
föll gagnsemi og skaða þessara hluta svipað og brennivíns. „Mér er
um og ó um Ljót“. Barnameðfæri er hann ekki.
Vopnafj. Hjá einni konu var komið af stað fæðingu ca. 2—3 vikum
fyrir tímann (sprengdar himnur) vegna þröngrar grindar og sérstakra
örðugleika við að ná 1. barni hennar og bilunar, sem hún þá varð
fyrir. Fæðing byrjaði eftir nokkrar stundir, og fæddi konan sjálfkrafa.
-— Hjá annari konu var um gríðarlegan hydrocephalus ext. að ræða,
og var hún primipara. Sitjanda bar að. Beðið var á 3. sólarhring eftir
að fá sæmilega útvíkkun, og fékkst hún nokkurnveginn að lokum. Síð-
an var bandi komið gegnum lærkrika með hring og barnið dregið fram,
en vegna stærðar höfuðsins gekk framdrátturinn illa, og sveif höfuðið
yfir efra grindaropi. Loks varð þó hendi komið npp svo að náðist til
munnsins og gerð perforatio gegnum basis cranii. Rann þá út afar-
mikið vatn úr höfðinu, og gekk allt auðveldlega úr því. Hjá þriðju
konunni var gerð vending og framdráttur. Öllum konunum heilsað-
ist vel.
Norðfj. Ég hafði verið beðinn að deyfa konu við barnsburð — primi-
para. Konan hafði haft góða sótt, en þegar höfuðið var komið niður
fyrir miðja grind, hætti fæðingin að ganga. Vitjaði ég þá um og fann,
að os coccygis stóð í stinnum boga fram á við án þess að láta vitund
undan, þegar höfuðið í hríðunum ýtti á, og hindraði þannig fæðinguna.
Var því með skurði í rirna inter nates gerð exstirpatio ossis coccygis,
lögð á töng og dregið út. Varð úr ruptura completa. Hefði máske verið
réttara að Iáta exstirpationina nægja. Kom mér ekki í hug, hver áhrif
hefði aðhaldið, sem rófubeinið normalt veitir og meðal annars máske
dregur úr rupturhættu. Vantaði nú allan botninn í konuna og meira
til, þar sem rófubeinið var farið. Reyndi ég að sauma þetta eins vand-
lega og hægt var, og, sem betur fór, greri allt vel og traustlega. Hryllir
mig' við að hugsa til afleiðinganna, ef ekki hefði gróið. Barni leið vel.
— Menn eru að nokkru leyti hættir að líta á það sem eðlilega afleið-
ingu af samlífi karls og konu, að fleiri eða færri börn fæðist. Að
minnsta kosti skal reynt að hafa vald yfir því. Margir hafa hug á því,
en kemur mest fram sem umsóknir um fóstureyðingar. Veldur þar að
nokkru misskilningur á hinum nýju lögum. Hafa menn einhvern pata
af ákvæðinu um, að taka megi tillit til kringumstæðna, fleiri en sjúk-
legra, og verður að hreinni „social indikation". Önnur ástæðan er, að
sú saga gengur, að nokkrar konur hér hafi reynt occlusiv pessaria
með þeiin árangri, að þær urðu allar barnshafandi það ár. Afleið-
ingin er sú, að almenn ótrú er á þessari tegund verja. Áhugann vant-
ar þó ekki, sem getur g'engið svo langt, að brúðgnminn setji upp
smokkinn brúðkaupsnóttina og hafi ekki tekið hann ofan síðan. Er