Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1944, Qupperneq 204

Viðbætir.
Læknaráðsúrskurðir 1946.
1/1946.
Ritari hæstaréttar hefur með bréfi, dags. 13. des. 1945, samkvæmt
úrskurði réttarins 7. des. s. á., óskað álits læknaráðs í hæstaréttar-
málinu: Réttvísin gegn S. J-syni.
Málsatvik eru þessi:
Aðfaranótt sunnudagsins 26. nóv. 1944 kom Þ. B-dóttir, ógift vinnu-
kona, þrítug að aldri, Þ-stræti 35 í Reykjavík, ásamt tveimur ónafn-
greindum mönnum, Norðmanni og Islendingi, öll þrjú undir áhrif-
um áfengis, í heimsókn til sakbornings að B-stig 8 í Reykjavík. Var
hann einnig undir áhrifum áfengis, svo og gestir hans tveir, er fyrir
voru, íslenzk stúlka og amerískur hermaður, enda sátu við drykkju.
Förunautar Þ. skildust þarna við hana eftir nokkra dvöl, en hún neit-
aði að fara, þrátt fyrir tilmæli sakbornings. Lenti í orðasennu milli
þeirra Þ. og sakbornings út af þessu, og lauk svo, að hann stjakaði
Þ. út úr herbergi sínu og fylgdi henni síðan til útidyra hússins. Timb-
urtröppur eru upp að útidyrunum og pallur við dyrnar, en hand-
riðið um hann fúið og ótraust og laust orðið við húsvegginn. Er Þ.
var komin út á tröppupallinn, féll hún aftur yfir sig á handriðið, sem
lét undan, svo að hún datt ofan af pallinum úr c. 2 metra hæð á gadd-
freðna möl. Neitar sakborningur að hafa hrundið Þ. út á pallinn eða
átt nokkurn þátt í falli hennar. í sama mund sem Þ. féll ofan af pall-
inum, bar þarna að tvo menn, og gerði annar þeirra lögreglunni þegar
aðvart um slysið. Er lögregluþjónarnir komu á vettvang, lá Þ. hreyf-
ingarlaus á jörðunni; settu þeir hana strax í sjúkrabörur og vöfðu
utan um hana teppi; óku henni síðan á slysastofuna. Læknir sá, er
annaðist slysastofuna umrædda nótt, skýrir svo frá fyrir rétti, að Þ.
hafi engri spurningu svarað og „mótsetti sig allri skoðun . .. Ekkert
virtist vera athugavert við útlimi eða kviðarhol, engin blæðing út úr
nefi eða munni, og augu virtust eðlileg. Hins vegar blæddi úr hægra
eyranu. Enginn sýnilegur áverki (sár) á höfði.“ Telur læknirinn, að
Þ. hafi „hlotið höfuðkúpubrot og heilahristing“, og dró það af „blæð-
ingunni úr hægra eyranu og óráðskenndu hjali hennar.“ Með því
að eigi var unnt að koma Þ. á sjúkrahús um nóttina og lögreglunni
tókst ekki að ná tali af neinum í húsi þvi, er hún var talin eiga heima
í, var hún höfð í varðhaldsklefa í kjallara lögreglustöðvarinnar um