Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1944, Side 207

I
205
Álijktun réttarmáladeildar læknaráðs:
Þa8 er almennt viðurkennt, að periarthroitis humero-scapularis
getur stafað af áverka á öxl, en hitt er líka vitað, að sjúkdómurinn
gerir oft vart við sig án nokkurs undangengins áverka, ekki sízt er
> eldri menn eiga í hlut. Eigi þess vegna að setja sjúkdóminn í sam-
band við slys og telja hann afleiðing af slysinu, verður að krefjast
þess, að um verulegan áverka hafi verið að ræða. Nú þykir það mjög
ósennilegt, að stefnandi hafi hlotið verulegan áverka á öxlina, þegar
hann varð fyrir bílslysinu, þó að læknir láti í té um það vottorð „eftir
minni“ 15 mánuðum eftir atburðinn.
Þegar eftir slysið og skömmu síðar, þegar fyrstu læknisvottorðin
eru rituð, virðist enginn hafa gefið gaum neinum áverka á öxlina.
Hinn slasaði verður fljótt vinnufær eftir slysið. í kröfu sinni til bíl-
eigandans í nóv. 1943 minnist stefnandi ekki á öxlina, og' samkvæmt
seinni upplýsingum slasaða fer ekki að bera á sjúkdómnum i öxlinni
fyrr en 4—6 mánuðum eftir slysið, þ. e. svo löngu síðar, að ósenni-
legt þykir, að um orsakasamband sé að ræða milíi slyssins og axlar-
sjúkdómsins.
Ályktun réttarmáladeildar, dags. 25. marz, staðfest af forseta sem
ályktun læknaráðs 3. apríl.
Málsúrslit eru enn óorðin, með |>ví að málinu var vísað til hæstaréttar of<
bíður þar dóms.
i
3/1946.
Dóms- og kirkj umálaráðuneytið hefur með bréfi, dags. 16. apríl
þ. á., óskað álits læknaráðs varðandi uinsókn C. A. N-sens, um að
niður verði felld 10 daga varðhaldsrefsing, er hann var dæmdur i
hinn 10. sept. f. á. fyrir brot gegn áfengis- og bifreiðalögunum.
Málsatvik eru þessi:
Starfandi sérfræðingur i Reykjavík vottar 23. okt. 1945, að C. A.
N-sen hafi leitað sín 24. apríl 1942 „vegna starfræns taugasjúkdóms.
Var hræðsla mjög áberandi í hans neurótiska ástandi. Vaknaði hann
um nætur ofsahræddur með áköfum hjartslætti og fannst sem kviknað
væri í herberginu. Fyrir kom, að hann gengi í svefni eða bryti rúður i
því ástandi. Hann mun í bernsku hafa fengið einhvern organiskan
taugasjúkdóm og ber enn menjar hans í bæklun á öðrum fæti. Á
unglingsárum hafði hann útvortis berkla í brjóstbeini.“ Enn fremur
vottar sérfræðingurinn, að heimilislæknir sjúklingsins hafi tjáð sér,
„að einkenna hinnar starfrænu taugabilunar hafi mjög gætt hjá
* sjúklingnum síðustu misserin og hafi hann í tímabilum legið rúm-
*■ fastur af þeim sökum. Hafi hann fengið nokkur köst með alvarlegum
breytingum á starfi hjarta og öndunarfæra (shock).“ Sérfræðingur-
inn lætur á þessum grundvelli uppi það álit sitt, að hann telur, „vara-
samt heilsu hans að loka hann inni í fangaklefa,"