Úrval - 01.04.1947, Side 12

Úrval - 01.04.1947, Side 12
10 ÚRVAL, það sé hægt, er sú hætta á, að frásögn þeirra brjálist mjög af sef jun frá dávaldinum: Hinn dá- leiddi segir það, sem hann vill, að hann segi. Þvílíkur fram- burður er því mjög óáreiðanleg- ur, og er oft ómögulegt að greina að, hvað satt er og hvað heilaspuni fyrir óafvituð áhrif frá dávaldinum. Pyrir þær sakir nær engri átt að leggja slíkan framburð til grundvallar dómi eða réttargerðum. Sef junin skýrir margt í sálar- lífinu, sem menn furða sig á. Sumum þykja ýmis fágæt sál- ræn fyrirbæri ótrúleg og halda, að þau séu uppgerð, en aðrir telja þau ,,yfirnáttúrleg“. Skulu hér nefnd nokkur dæmi um fá- gæt sálræn fyrirbæri, sem sefj- un virðist vera fullnægjandi skýring á. Dáleiðsla eða sjálfs- sefjun geta dregið úr djúpum sársauka, a. m. k. stundarkorn, svo að menn finna varla til hans. Villimanninum, sem snert- ir vanhelgan hlut (tabou), þ. e. hlut, sem bannað er að snerta í trúarbrögðum hans, getur orðið svo mikið um, að hann leggst í bæli sitt, neytir einskis, veslast upp og deyr. Honum verður að trú sinni, og enginn mannlegur máttur fær bjargað honum, ef ekki tekst að veikja trú hans á mátt hins bannhelga hlutar. Álög, heitingar, áhrínsorð, o. fl., sem við þekkjum nú frekar af afspurn og sögusögnum en reynslu, hafa fengið mátt vegna trúar þess manns, sem fyrir þeim varð. Ef maðurinn, sem heitazt er við, trúir á mátt þeirra heiftaryrða, sem við hann eru sögð, geta þau hrinið á hon- um, en annars ekki. Við þetta bætist, að sá, sem heitazt er við, hefur venjulega gert rangt, veit upp á sig sök gagnvart manni sér minni máttar, og því slær samvizkan hann. Meðan trúin á mátt heitinga var sterk og al- menn, voru vafalaust mörg sönn dæmi þess, að heitingar hrinu á mönnum, en nú, þegar trúin á mátt þeirra er nær algerlega horfin, er máttur þeirra einnig úr sögunni. Það er fyrir sefjun, að auðvelt reynist að blekkja menn og brjála dómgreind þeirra á ,,andafundum“, sbr. slæður og grímur miðils nokk- urs, er varð uppvís í Reykjavík að stórfelldum svikum fyrir nokkrum árum, og meðal hjá- trúarfullra manna er ekkert hægara en að koma af stað draugagangi og alls konar undr- um.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.