Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 32
30
Halldór Hermannsson
Skírnir
orð. Við þetta er það að athuga, að í sumum gömlum ætt-
artölum er Þórdís Flosadóttir talin vera af Vallverjaætt,
komin af Bjarna Flosasyni, bróður Kolbeins lögsögu-
manns. Ef hér er því að ræða um brot eða part af goðorði,
þá hefir það verið af Skarðverjagoðorði, og getur vel ver-
ið, að Bjarni Flosason og niðjar hans hafi verið meðeig-
endur goðorðsins, og sá partur hafi verið fráskilinn, þeg-
ar Loftur Pálsson varð að gefa upp goðorðið við Þorvald
í Hruna, eða að Oddverjar hafi þá haldið nokkru af goð-
orðinu. f Sturlungu segir, að þeir Filippus og Haraldur
gáfu upp goðorðin við konung. Hvað fleirtalan þýðir hér,
verður ekki sagt með vissu. Uppgjöf þessi hafði enga þýð-
ingu, því að bræðurnir drukknuðu báðir á heimleið 1251.
Níu árum síðar (1260) fór Gissur Þorvaldsson austur yfir
ár og lét þá Björn Sæmundsson og Loft Hálfdánarson,
sem þá voru fyrir Rangæinga, sverja sér og konungi eiða.
Gissur hefir víst þókzt hafa Dalverjagoðorð og Skarðverja-
goðorð á valdi sínu; eiðarnir hafa því verið svarnir fyrir
Hofverjagoðorð, og ef til vill þann part af Skarðverjagoð-
orði, sem ekki var í höndum Haukdæla. Um þetta þori ég
ekki sem stendur af fullyrða neitt.
Hvenær Oddaverjar hafa komizt yfir Hofverjagoðorð,
vitum við ekki, en eflaust hefir Jón Loftsson átt það á
tólftu öld. Það er líklegt, að þeir hafi keypt það, því að
erfðir hafa varla komið til greina, enda þótt Oddaverjar
gætu rakið ætt sína til Ketils hængs.
Tilgáta Nordals um uppruna goðorðanna getur líka gef-
ið bendingu um það, hvers vegna Jörundur Hrafnsson hef-
ir orðið goði. Það hefir sennilega ekki verið eingöngu af
því, að hann var af göfugri ætt, heldur hafa mest um það
ráðið mægðirnar við Flosa Þorbjarnarson, sem hér er get-
ið um að ofan. Við þær hefir hann komizt í vináttusam-
band við Reykvíkinga og þá, sem unnu að stofnun alls-
herjarríkisins. Þótt Oddaverjar væru komnir af Dalverj-
um, hafa þeir víst aldrei átt neitt í því goðorði nema þann
tíma, sem Orms Jónssonar Breiðbælings naut við. Þegar
Björn Þorvaldsson giftist Hallveigu Ormsdóttur, komst