Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 99
Skírnii’
Sögulegar samstæður
97
foring-jar reyndu að verða við þessari skipun og að sigla
heim flotanum, t. d. Liitken aðmíráll, en landstjórinn lét
taka þá höndum; — flestir hinna dönsku embættismanna
bæði í her og umboðsstjórn héldu þó hollustu við
Kristján Friðrik, enda þótt hótað væri eigna- og embættis-
missi, og minnir sú hótun enn á vora daga. Enn fremur
voru allar samgöngur bannaðar við Noreg, og stóð Noregi
það á mjög miklu; en í framkvæmdinni var bannið haft
að engu og sniðgengið af tollembættismönnum Dana, og
var það gert samkvæmt leynilegri skipun æðsta yfirmanns
þeirra, Moltke greifa, ríkisráðherra. Er Svíar um síðir
komust að þessu, var greifinn sviptur embætti og varð að
hverfa frá hirðinni.
Rosenkrantz gat þó líka haft það til að vera þéttur fyrir,
til dæmis eins og þegar hann í maí svarar Tawast því, að
danska stjórnin geri af sjálfsdáðum allt, sem henni þyki
við eiga, en láti ekki segja sér fyrir verkum um það, hvað
gera skuli, og ef Bandamenn vilji koma henni á kné, þá
verði að taka því, sem að höndum beri. í þessum orðum
er hljómur nútíðarinnar.
Að því er til þess kom að hegna Kristjáni Friðriki,
reyndi Rosenkrantz um sinn, sennílega að fyrirlagi Frið-
riks VI., að smeygja sér undan með því að benda á það, að
það væri tilgangslaust að svipta prinsinn erfðaréttinum,
því að það væri ógilt samkvæmt konungslögunum, og það
yrði að minnsta kosti ekki farið eftir því að Friðriki VI.
látnum, — en sú staðhæfing er að minni hyggju mjög
vafasöm. En núverandi dómsmálaráðherra Dana, Thune-
Jacobsen, hefir einmitt færzt undan að halda til streitu
málshöfðun gegn hinum afsettu sendiherrum og borið því
við, að það væri tilgangslaust.
Friðrik VI. lét það því duga að senda Kristjáni Friðriki
nýja skipun um það 18. apríl að snúa heim, en að þessu
sinni með meiri alvöruorðum. I henni segir:
„Vér höfum haft miklar áhyggjur af því að frétta, að
ástsemd yðar, nánasti allranáðugasti frændi Vor, sem Vér
með fullkomnu trausti fengum stjórn Noregs í hendur,
7