Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 101
Skírnir
Sögulegar samstæður
99
ofan í skipanir stjórnarinnar, var því haldið fram af hálfu
Svía í annarri orðsendingu frá 9. maí, að skuldbindingum
þeim, sem Hans danska Hátign hefði tekizt á hendur um
afhendingu Noregs, væri ekki fullnægt, fyrr en Svíakon-
ungur raunverulega væri búinn að ná völdum þar í landi.
í framkvæmdinni var þess því eiginlega krafizt, að Frið-
rik VI. léti ekki við það eitt sitja að afsala sér Noregi,
heldur að hann yrði jafnframt að gera það, sem ómögulegt
var: að þvinga Norðmenn til þess að sætta sig við afsalið.
Það var þarna verið að krefjast fullmikils, enda féllu
Svíar frá þessu. Að því er frekast er vitað, hefir þýzka
stjórnin nú ekki í alvöru viljað gera dönsku stjórnina
ábyrga fyrir því, sem „óhlýðnir“ sendiherrar hafa aðhafzt,
þegar stjórnin hefir gert það, sem unnt var, til þess að
leiða þá hjá sér. En Svíþjóð hafði tilefni til þess að vera
óánægð í þessu efni, því að í Danmörku hafði óneitanlega
verið tekið allmjúkum höndum á prinsinum.
Tvennt var það, sem olli því, að ekki var lengur hægt
að taka á honum vettlingatökum. Fyrst var það, að stór-
veldin, svo sem getið var, voru farin að grípa fram í málið
og leggja hart að Danmörku. Þau sendu meira að segja
umboðsmann til Danmerkur, og átti hann að rannsaka
framkomu dönsku stjórnarinnar. En auk þess hafði komið
fyrir atvik, sem varpaði óþægilegu ljósi á dönsku stjórn-
ina, því að hún lá undir alvarlegum grun um að leika
tveim skjöldum. Svíar höfðu komizt yfir 30 bréf til Krist-
jáns Friðriks frá ýmsum mönnum, sem voru Friðriki VI.
handgengnir. Tawast barún afhenti sjálfur konunginum
bréfin mjög hreykinn. I bréfum þessum var skorað á
prinsinn að láta ekki undan, enda væri það í rauninni
vilji Danakonungs. Svíar staðhæfðu enn fremur, að þeir
hefðu í höndum orðrétt leynileg fyrirmæli konungs til
landstjórans um að verja Noreg, enda þótt konungur
neyddist til að afsala honum í hendur Svía. Danska stjórn-
in þvertók fyrir, að slík fyrirmæli væru til, og það er
sennilega rétt, að minnsta kosti létu Svíar aldrei uppi
textann að þeim. En hvað sem því leið, var danska stjórn-
7*