Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 140
138
Ásmundur Guðmundsson
Skírnir
og kunni að leika á strengjahljóðfæri, og Jahve sé með
honum — í stuttu máli: Hann er afbragð annarra manna
bæði að líkamlegri og andlegri atgervi. Sagan um það, að
hann felli Golíat, mun þó óáreiðanleg, því að í elztu og
beztu heimild Samúelsbóka segir, að annar maður frá
Betlehem, Elhanan Jaírsson, hafi drepið Golíat. Er sá
ókunnur að öllu öðru, svo að vel er skiljanlegt, að Davíð
hljóti síðar frægðina af verki hans.
Sá er fyrstur frami Davíðs, að Sál konungur kveður
hann til hirðar sinnar. Hefir því einkum valdið, hver hetja
Davíð var og glæsimenni og framkoma hans ljúf og ástúð-
leg við þá, er hann vildi, svo að hann hreif þá alla. Verður
hann konungi brátt harla kær og slær stundum hörpu hon-
um til skemmtunar og syngur þá þegar ef til vill ljóð, er
hann hefir sjálfur ort. Hann fylgir konungi í bardaga og
hlýtur þá tignarstöðu og trúnaðar að verða skjaldsveinn
hans. Kann hann svo vel að þjóna konungi, að hann hlýtur
hjá honum meiri og meiri sæmdir, verður einn af herfor-
ingjum hans og fær dóttur hans, Míkalar. Jafnframt eru
kærleikar hinir mestu með þeim Davíð og Jónatan, elzta
syni Sáls, sem líklegastur var til ríkiserfða. Þeir sverjast í
fóstbræðralag, „fór Jónatan úr skikkju sinni og gaf Davíð
hana, svo og brynjukufl sinn og jafnvel sverð sitt, boga
sinn og belti“. Hamingjan hlær við Davíð. Leiðin virðist
greið fyrir honum til æðstu metorða, að konungdóminum
einum undanskildum. Og metnaður hans er ærinn.
II.
Þá skiptir um skjótt. Sál konungur er ekki heill á geði,
og ágerist vanheilsa hans með aldrinum. Honum vaxa í
augum vinsældir Davíðs og afrek. Tortryggni vaknar og
ofsóknarhugur: Þjóðin metur Davíð um fram alla aðra,
og hann ætlar sér konungdóminn. Það skal aldrei takast.
Og ofsi Sáls verður svo mikill, að hann reynir hvað eftir
annað að ráða Davíð af dögum. En þau Míkal og Jónatan
fá komið honum undan, og hann flýr suður í Júda til ætt-