Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 154
152
Ásmundur Guðmundsson
Skírnir
Meríbaal, sonur Jónatans, fyllir einnig flokk þeirra. Þann-
ig eignast þeir mikið fylgi hið nyrðra í landinu, og að lík-
indum væntir Absalóm styrks þangað frá Gesúr, ef á þarf
að halda. Júdabúa tryggir Absalóm sér með því að heita
þeim, að borg þeirra, Hebron, skuli aftur verða höfuðborg.
I fjögur ár samfleytt er uppreisn undirbúin í kyrrþey og
tekst svo, að Davíð er alveg grandalaus. Hann veit ekki
fyrr til en allt í einu, árið 973, að uppreisnarlúðurinn er
þeyttur í Hebron og fregnin berst eins og eldur í sinu um
allt landið: Absalóm er orðinn konungur.
Aldrei koma vitsmunir Davíðs skýrar fram en einmitt
þá og frábært snarræði. Jafnframt birtist trú hans fegur
en áður. Hann felur Jahve öll málalok og ákveður að berj-
ast ekki til þrautar í Jerúsalem, heldur skilja við borgina
og safna liði austan Jórdanar. Hann lætur sáttmálsörk-
ina verða eftir í Jerúsalem og höfuðprestana. Skulu þeir
halda njósnum um það, hvað Absalóm ætlist fyrir, og gera
Davíð orð um það með sonum sínum austur yfir Jórdan.
Jafnframt segir hann Húsaí, vini sínum, að heita Absalóm
þjónustu sinni og ónýta svo ráð Akítófels. Allt tryggasta
lið Davíðs fylgir honum austur yfir Jórdan. En jafn-
framt verður hann var á leiðinni fjandmanna sinna. Einn
þeirra, Símeí Gerasson, af kynþætti Sáls, kemur í fjalls-
hlíðinni á hlið við hann, kastar steinum að honum og læt-
ur moldarhnausa dynja á honum og formælir honum í sí-
fellu: „Burt, burt, blóðhundurinn og hrakmennið. Nú lætur
Jahve þér í koll koma allt blóð ættar Sáls“. Davíð tekur
þessu með mikilli stillingu og hafnar boði eins kappa
sinna að fara að Símeí og stýfa af honum hausinn. „Vera
má“, segir hann, „að Jahve líti á eymd mína og bæti mér
formæling hans í dag með góðu“. Kemst Davíð heilu og
höldnu með liði sínu austur fyrir Jórdan til Mahanaím
og fær ráðrúm til þess að safna að sér miklum her, því að
Húsaí tekst að letja Absalóm þess að veita honum eftir-
för þegar í stað. En Akítófel sá fyrir örlög sín og réð sér
sjálfur bana.
Nokkru síðar hittast herir þeirra feðganna fyrir aust-