Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 128
126
Hallgrímur Hallgrímsson
Skírnir
in, en annars er trúfrelsi í landinu. Vald prestanna, sem
áður var mikið, hefir minnkað að sama skapi og vald
hersins hefir aukizt.
Það, sem er sérkennilegt fyrir trúmál Japana, er feðra-
dýrkunin. Hver maður dýrkar forfeður sína og færir þeim
fórnir. I hverju húsi er altari, þar sem húsbóndinn heldur
sína „guðsþjónustu“. Ef enginn sonur er í f jölskyldunni,
þá er jafnan tekinn kjörsonur til þess að ættin deyi ekki
út. Á líkan hátt og menn dýrka feður sína, þá dýrka þeir
einnig forfeður þjóðarinnar, konunga, hetjur og lærdóms-
menn.
Jafnskjótt og drengirnir komast á legg, er farið að
brýna fyrir þeim dyggðir forfeðranna og þeir hvattir til
þess að gerast ekki ættlerar. Einkum er lagt kapp á að
þeir gerist góðir hermenn. Engin þjóð í heiminum er jafn
herská og Japanar, og engin þjóð metur mannslífið jafn
lítils. Alkunn eru sjálfsmorð þeirra (harakiri), ef þeir
hafa gert eitthvert glappaskot, eða orðið fyrir móðgun,
sem þeir hafa ekki getað hefnt fyrir á annan hátt. Mikla
eftirtekt vakti sagan um Nogi, hinn heimsfræga hershöfð-
ingja, sem vann Port Arthur í stríðinu við Rússa. Hann
fylgdi keisara sínum til grafar, síðan fór hann heim til
sín ásamt konu sinni, og frömdu þá bæði sjálfsmorð á hinn
forna japanska hátt. Þau vildu ekki lifa, þegar keisarinn
var dáinn.
Óteljandi sögur eru til um hreysti Japana í ófriði. Næg-
ir að minnast á, er þeir sökktu ensku stórskipunum Prince
of Wales og Repulse í fyrra. Þá létu flugmennirnir vélarn-
ar, hlaðnar sprengjum, falla ofan á þilfar skipanna. Þeir
voru ekki að hugsa um sitt eigið líf.
Alkunn er sagan um konuna, sem framdi sjálfsmorð
fyrir nokkru, til þess að hinn heittelskaði eiginmaður
hennar, sem var herforingi í Mansjúríu, þyrfti ekki að
hafa áhyggjur út af henni og heimilinu, en gæti helgað
sig allan keisaranum og föðurlandinu.
Fyrir nokkrum vikum birtist sú frétt í heimsblöðunum,
að japanskur herforingi hefði myrt konu sína og alla f jöl-