Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 86

84
O. P. Sturzen-Becker
Skírnir
að segja út af fyrir sig. Þetta skildi Askelöf ágætlega,
óviðjafnanlega. Johanson og Crusenstolpe vissu það líka,
og ég reyndi af veikum mætti að feta í spor þessara miklu
meistara.
Um leið og Askelöf settist að góðum miðdegisverði, var
hann ekki lengur blaðamaður, Braheþjónn, málpípa íhalds-
ins, heldur réttur og sléttur ,,veletandi“. Hann var gáfaðri
en svo, að hann blandaði saman því, sem ekki átti saman,
og hann var ekki maður, er gerði sig sekan í annarri eins
heimsku og að láta stjórnmál kasta skugga á vel fram-
reiddan „ribbung með salati“ eða láta blaðaþras spilla
áhrifum hugvitsamlegs milliréttar.
Ég hefi hér að framan kallað Askelöf hinn sígilda sæl-
kera; þeim dómi verður ekki hrundið af neinum, sem
þekkti manninn. Smekkur hans í matgerðarmálum var af
langri og afar samvizkusamlegri tamningu orðinn frá-
bærlega hreinn og næmur. Honum var því í vandamálum
borðs og eldhúss jafnfjarri skapi að leyfa nokkuð, er hinir
gömlu og góðu meistarar höfðu bannað, sem að gefa
nokkru óreyndu nýjungabrölti rúm. I matgerð var hjá
honum allt grundvallað á ströngustu reglum og reynslu,
og þó að hann, er til framkvæmdanna kom, bæri höfuð og
herðar yfir fjöldann í þessum efnum, þá var hann þó ef
til vill enn meiri og aðdáanlegri sem fræðimaður.
Þekking hans á matgæðum náði ekki síður til einstakra
atriða hvers réttar og leyndardóms hverrar víntegundar
en til hins heimspekilega samhengis allrar framreiðslunn-
ar, háspeki matseðilsins. Að hans dómi fékk hver réttur
þá fyrst sitt æðsta og sannasta gildi, er hann kom í eðli-
legri röð milli þess, sem á undan fór, og hins, sem á eftir
kom. Enginn hefir í þeim efnum verið skarpskyggnari og
skjóteygari en Askelöf. Sæi hann í miðdegisveizlu sam-
henginu raskað í festi framreiðslunnar, hinu innra, dulda
samhengi, sem aðeins djúpúðug hugsun sælkerans sér, af
því að einn hlekkurinn vantaði eða öðrum var ofaukið;
sæi hann býting borinn fram, þar sem geiri átti að réttu
lagi heima, kúlusveppakollu, þar sem kjörsveppajafningur