Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 55

Skírnir
Grónar grafir
53
legur. Hann svaf illa í skammdeginu og fór eitthvað ein-
förum. Sumir þóttust óttast, að hann myndi týna sér.
Þetta var kennt vonbrigðum út af Sólveigu. Ég fyrir mitt
leyti er viss um, að það er annað hvort uppgerð eða þá
bara að hann er að verða brjálaður. Það er veila í móður-
ættinni. Þess vegna varð kerlingin líka svo hrædd um
hann. Hún á sjálf að hafa beðið Sólveigu að eiga hann í
fyrra. En Sólveig neitaði. Ekki var hann heldur girnilegri
hálfgeggjaður. Svo á einmánuði núna í vetur fer Gísli
kaupstaðarferð til Djúpafjarðar, sem aldrei skyldi verið
hafa. Um kvöldið eftir að hann kom þar skar hann sig á
hníf í höndina, sumir segja óviljandi, aðrir viljandi, til
þess að sér skyldi blæða út. Og það var víst ekki sparað
að segja Sólveigu það, og það með, að hún yrði að bjarga
manninum. Svo stóðst hún ekki lengur. En ég er viss um,
að hún hefir viðbjóð á honum.
— Hefir hún sagt þér það?
— Nei. Fyrr léti hún drepa sig en gera það uppskátt,
eins og nú er komið.
— Þá er þetta sjálfsagt aðeins venjuleg kjaftasaga.
— Þú segðir þetta ekki, ef þú sæir þau saman, Gísla og
Sólveigu. En hún er of góð til þessa- Það ert þú, sem átt
að bjarga henni, Rögnvaldur.
— Og gera manninn vitlausan. Finnst þér það prests-
legt?
— Svei. Vertu ekki með neina skinhelgi. Og ég hefi
ekki mikla trú á að Gísli geti ekki lifað án Sólveigar, ef
hann getur lifað á annað borð. Og sannast sagt, þá hefir
farið fé betra. Skilurðu ekki að þetta er hundrað sinnum
verra en dauðinn fyrir Sólveigu?
— Þá hefði hún víst ekki látið undan. Samt óskaði ég
í. hjarta mínu, að systir mín segði allt satt. Já, því get ég
ekki neitað.
— Hvað! Þú þekkir ekki fórnfýsi sumra kvenna, Rögn-
valdur. Þeim er það næstum sæla að vera kvaldar sem
mest fyrir aðra. Og ef henni skyldi nú lítast vel á þig?
En hvað Þuríður systir mín gat kvíað alla inni. Ég