Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 106
104
C. A. C. Brun
Skírnir
er talað um, að hún sé háð eftirliti Þjóðverja. Sannleikur-
inn er sá, að Friðrik VI. gat raunverulega ekki lagt land-
stjóra sínum neinar aðrar opinberar lífsreglur en þær,
sem komu heim við óskir sænsku stjórnarinnar, því að
hann varð beinlínis að senda sænska utanríkisráðuneytinu
afskrift af fyrirskipunum sínum. Hins vegar er til bréf,
sem konungur hefir skrifað prinsinum í trúnaði, og það
er einmitt bezti votturinn um, að allar aðrar fyrirskip-
anir hafa verið gefnar að konungi nauðugum, og sýna
þær því ekki hinn sanna vilja konungs.
í „Uddrag af diplomatiske Indberetninger om Unionens
Forberedelse og Tilblivelse 1814“ eftir C. J. Anker (Kbh.
1895), sem hefir að geyma skjöl þau, er ég í öllu verulegu
hefi reist frásögn mína á, er prentað bréf, ritað í trúnaði
til Kristjáns Friðriks af Friðriki VI., og það er talið dag-
sett 21. maí 1814 og afhent sendiherra Svía til fyrir-
greiðslu. Ég hefi þó getað gengið úr skugga um, að þetta
er ekki rétt, heldur hljóti bréfið að vera dagsett 21. marz
og sent beint með hraðboða, sem var danskur sjóliðsfor-
ingi; á bréf þetta hefi ég þegar lauslega minnzt. Þótt ekki
sé annað en efni bréfsins, útilokar það, að það hafi verið
sent um Svíþjóð. Bréf þetta er á allt aðra lund en skipanir
þær, sem Kristján Friðrik fékk síðar. Bréfið hefst á
þessa leið:
„Vegna þess hve augnablikið er mikilvægt og vegna að-
stöðu þinnar og föðurlandsins, rekur nauður til, að ég snúi
mér til þín og segi þér nakinn sannleikann.
Innileg vinátta mín til þín veldur því, að þetta er orðin
kær skylda mín“.
Síðan gerir konungur prinsinum grein fyrir því, að
hann telji aðstöðu hans vonlausa, stórveldin muni aldrei
viðurkenna sjálfstæði Noregs, Noregur hafi ekki efni á
því að reka ófrið, en sérstaklega muni þetta bitna hart á
ríkisarfa, því að það verði ekki hjá því komizt að svipta
hann erfðaréttinum til dönsku krúnunnar. „Hugsa þú út
í þetta“, skrifar konungur. „Athuga þú, hve afstaða mín