Skírnir - 01.01.1943, Blaðsíða 85
Skírnir
Þrír sælkerar
83
mönnum veitti auðvelt að gleyma blaðamanninum og láta
manninn njóta réttar síns fremur en annars kann að vera
eða hafa verið meðal blaðamanna af ólíkum trúarjátning-
um. Menn létu „Mínervu gömlu“ eiga sig og héldu í Aske-
löf ritstjóra eins og hann var, það er að segja hinn fína,
andríka veraldarmann, sem var svo málreifur, fyndinn,
fullur af glettnum skrítlum, margs konar merkilegri lífs-
reynslu og var svo fyrst og fremst hinn fullkomni, ég vildi
segja, hinn sígildi sælkeri.
Það er skemmst af að segja, að Askelöf var maður, sem
deila mátti um stjórnmál við að morgni og þó snæða
kvöldverð með að kvöldi, ekki aðeins þykkjulaust heldur
með gleði og gamni. Það var því auðveldara fyrir þá sök,
að Askelöf var gæddur þeirri fágætu nærgætni, að láta
stjórnmál og stjórnmáladeilur hvergi komast að í einka-
lífinu, jafnvel þegar hann rakst á einhvern sinna römm-
ustu andstæðinga, svo að sjaldan hefir verið minni hætta
á árekstri við nokkurn mann í þeim efnum en þar sem
Askelöf var, og var hann þó ekki spar á högg né árásir í
blaði sínu.
Alkunnugt er, að Askelöf umgekkst mest menn af æðri
og þar með æðstu stéttunum; en kunningjahópur hans,
jafnvel utan þeirra stétta, var þó af áðurgreindum ástæð-
um allmarglitur og fjölbreyttur. Árdegis umgekkst hann
í trúnaði sjálfan Brahe greifa, hinn mikla gæðing hirðar-
innar; síðdegis hafði hann jafn frjálsmannleg mök við
hreinustu lagasnápa. Kynni mín af Askelöf, sem að nokkru
leyti stöfuðu frá fyrstu stúdentsárum mínum, er við oft
hittumst hjá sameiginlegum kunningjum, rofnuðu ekkert
við það, að ég varð seinna „fjandans Kvöldblaðsmaður",
og í fleiri en einni af skemmtilegustu miðdegisveizlum,
sem ég hefi verið í, sat Askelöf á aðra hlið mér og T. Sand-
ström, hinn óviðjafnanlegi andófsmaður, á hina, í bezta
bróðerni, hvað sem öllum stjórnmálum, deilum og stefn-
um leið.
Því að mergurinn málsins er þetta: Menn verða að
kunna að njóta miðdegisverðar eins og hann er, það er
6*