Skírnir - 01.01.1859, Blaðsíða 66

68
FlíÉTTIR.
Englnnd.
npp ab Hamrafjöllum (Steinafjöllum) og sunnan frá fylkjum Banda-
manna og norbr aS Fribará, skuli vera nýlenda sér og heita Kol-
úmbía hin brezka; eyjar þær allar skulu og hverfa undir ný-
lendu þessa, er þar liggja fyrir landi fram í Kyrrahafi, fyrir Van-
kúversey utan, er nú hefir lögþíng sér; á&r lá land þetta allt undir
Húbsonsfjarbar félagib. En sú nau&syn bar til ab gjöra þetta ab
sérstakri nýlendu, ab í sumar (1858) fannst þar gull í á þeirri, er
Fraser heitir, en námar þessir eru svo langt upp meí) ánni, ab 15
þíngmannaleibir eru þabau til sjávar. Jafnskjótt er fregnin um
gullfundinn barst til eyrna manna, þustu allir af stafe þangab, og ab
fám dögum libnum voru 30,000 manna komnir þangab; af þeim
vom 20,000 frá Kalíforníu, gullandinu sjálfu, er liggr skammt subr
þaban, en flestir hinir úr næstu fylkjum Bandamanna. Ef nú þess
er gætt, ab eigi voru eyjarskeggjar fleiri fyrir en um 80,000
manns, þá er eigi undr þótt naubsyn bæri til ab efla landstjórnina,
me& því og búast mátti viö, ab eyjarbúar mundu fjölga þar svo
fljótt sem í Kaliforníu. þ>ab er og trúa manna, ab á landi uppi
muni finnast gull í ám og árfarvegum, því landi hagar þar mjög
sem í Kaliforníu. Allir þeir menn, er koma til gullgraptar, skulu
beiba sér lofs hjá höfubsmanni þar á eyjunni, fær hann þá leyfis-
bréf, er kostar 5 spesíur um mánub hvern. Gullgröptrinn, ebr réttara
sagt gulltíníngrinn, því gullib finnst í smákornum innan um sandinn í
árfarvegnum, gekk eigi vel meb fyrsta; bar tvennt til þess, fyrst
þae, ab áin var enn í vexti, svo óvíba nábist til gullsins, og í
annan stab þyrptist slíkr fjöldi til námanna, ab lá vib hinni mestu
dýrtíb. Landib er stórt, og vaxib þykkum skógi og ab mestu óyrkt,
og því víba ófært yfirferbar bæbi fyrir skógum, hömrum og veg-
leysura. Villimenn byggja landib, raubleitir á hár og hörund, þeir
menn eru heimbornir alstabar í Vestrheimi og bjuggu þar þá er
Norbrálfumenn fundu landib, þeir heita Indr einu nafni, og kemr
þab nafn svo til, ab Norbrálfumenn hugbu fyrst, ab Vestrheimr væri
Indland í Austrheimi, en nafnib hefir haldizt síban. í landinu búa
eigi nema fáeinir enskir menn og skozkir, er rába einir öllu því er
þeir fá yfir tekib ; en mest af öllu víblendi þessu er enn ókannab,
þótt Englendíngar hafi slegib eign sinni á gjörvallt landib. Ab þessu
leyti eru kynbornir þarlandsmenn eigi álitnir menn meb mönnum,