Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 3

ÍNNGANGUH.
3
til viss vitað, að Napóleou hafi bæSi áskilií sjer ýms vilkjör
fyrir aS sitja hjá viSskiptunnm viS Austurríki — eSa fyrir
fnlltingi viS Prússa, ef þyrfti — og aS svörin hafi veriS hin
greiSustu af Bismarcks hálfu. Bismarck á ekki aS eins aS hafa
heitiS landsafsölu fj-rir vestan Rín, en látiS líklega um, aS Frakk-
land næSi Luxemburg og síSan allri Belgíu. þegar Keisarinn
innti til um slík fríSindi í júlí og águst 1866 (eptir sigur-
vinningarnar), urSu svörin þau, aS Bismarck vildi alls hugar feginn
verSa viS máli Frakkakeisara, en viS slíkt væri nú ekki komanda
viS Vilhjálm konung, og hvorki hann eSa þjóSin mundi nú þola,
aS eitt einasta fótmál af þýzku landi gengi undan. Um geira af
Rínarlöndum Prússa var ekki umtalsmál. en Bismarck kvaS hafa
nefnt Pfalz eSa rein af þvi hjeraSi frá Baiverjum — líklega til
málamvnda, því hann vissi, aS Napóleoni mundi um annaS meir
gefiS, en hitt í annan staS, aS SuSurþjóSverjar mundu verSa
allæstir gegn Frökkum, ef þar skyldi á ganga eSa upp færa mörkin.
Napóleon ýfSist viS í fyrstu og bauS Benedetti aS sverfa fastar
aS og láta hinn skilja, aS hjer kynni aS draga til meiri tíSinda.
Bismarck kvaSst „hvergi hræddur hjörs í þrá“ og baS Benedetti
aS segja keisaranum, aS hjer mundi þó bezt aS sjást fyrir; því
þau brögS kynnu aS finnast í taflinu, sem hann ætti eigi viS búiS,
en vald hans a Frakklandi stæSi á mun valtara stofni en völd
höfSingja á þýzkalandi. ViS þetta sló Napóleon undan, en ljet
skammt um líSa, áSur en hann ánýjaSi tilmælin um þóknunina
eSa minnti Bismarck á heit sín. þaS er sagt, aS Bismarck hafi
átt aS hrjóta af munni í viSræSunum viS sendiboSann, aS keisar-
inn gæti litazt um á öSrum stöSum viS landamæri Frakklands.
Napóleon skildi strax, viS hvaS Bismarsk átti, og nú ljet hann
Benedetti fara fram á sambandsgjörS viS Bismarck meS svo felld-
um skilmálum, aS Prússar skyldu fá full ráS á þýzkalandi (einnig
fyrir sunnan Mæná), en Luxemburg skyldi þegar hverfa undir
Frakkland, er landiS leystist úr þýzka sambandinu. SíSar, eí
suSurríkin á þýzkalandi væru komin í lög viS norSursambandiS,
skyldi Frökkum frjálst aS reyna aS ná Belgíu. þessar samnings-
greinir voru þaS, sem Benedetti færSi í stíl og á pappír og seldi
síSan Bismarck í hendur. þess er getiS í fyrra í riti voru,
1”