Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 45

FEAKKLAND.
45
fólgiS í enu fyrra samkomulagi. þaS eru konungavinir, er stýra
mestum afla á þinginu — eSa hjerumbil 2/s atkvæSa —, en þeir
deilast svo í flokka, lögerfSamenn1 og Orleaninga, aS þeir hafa eigi
til þessa getaS komib sjer saman um, hver viS skuli taka kon-
ungstigninni, eSa hverjum hana skuli bjóSa. Thiers á svo undir,
aS þeir hvorki verSi á eitt sáttir nje treysti sjer, eSa hafi hug til
aS halda málinu fram og stofna svo landinu í nýja stýrjöld og
ófögnuS. I hvert skipti sem hann hefir komizt aS því, aS þeir
höfSu einhver ráS meS höndum, hefir hann látiS þá verSa þess
áskynja, aS allt bráSræSi í stjórnlagamálinu yrSi til þess aS rjúfa
friSinn, en hann væri fastráSinn aS rísa harSIega í gegn og
hnekkja slíkum tiltektum, hver sem 1 hlut ætti. þó stjórnin hafi
orSiS hjer, sem víSar, aS þýSa sjer meiri hlutann til fylgis, svo
*) Lögerfðamenn — eía •Legitimistar. — halda fram til rikis greifanum
af Chambord — Uinriki ðta öðru nafni — sonarsyni Karls lOda.
'þeir kalla Loðvík Filippus ólöglega kominn til valda (við stjórnarbylt-
inguna 1830), og hitt því skylt, að synir hans og sonarsynir unni
frænda sínum fullrar uppreistar og láti rikið ganga svo aí> erfðum, sem
ætt rennur til frá Hinriki 4ða. En hjer stendur mart fyrir. Flokkur
Orlcaninga er fjölskipaður, og þeim þykir hart að viðurkenna, að þeir
hafi fylgt ólöglegu máli, en synir Loðvíks Filippusar eru vel þokkaðir
á Frakklandi og greifinn af París (erfðaprinsinn, sonur hertogans af
Orleans, hins elzta Loðvikssona) hinn mannvænlegasti maður. A hinn
bóginn er greifinn af Chambord að litlu öðru kenndur en úreltum álits-
háttum um ginnhelgi konungdómsins, og lætur jafnan rammkaþólsku-
lega í ávarpsbrjefum sínum um málstað páfans og rjcttindi klerkdóms-
ins. f einu er hann óvíkjanlegur, en það er, að Frakkar skuli taka
upp aptur hvita fánann («liljufánann») í stað hins þrílita. I þessu
eru hans menn eigi samdóma sín á meðal. Flokk hans fylla helzt
lendir menn af gömtum ættum og biskupar eða aðrir höfuðklerkar.
Greifinn á engan son til erfða, og þvi hefir verið farið fram á til sam-
komulags, að hann skyldi taka völdin, en greifinn af París erfa eptir
hann rfkið. Að svo komnu hefir ekki gengið samau með frændunum
eða flokkum þeirra, þó opt hafi borizt, að flest ágreiningsatriði væru
horfin. Til þess eru og minni líkur, að svo verði, því Orleaningar
munu sjá, að mál þeirra kemst í óvænna horf að eins, ef það á eigi
annan veg til framgangs, en þá slóð, er lögerfðamenn troða fyrir greif-
ann af Chambord.