Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 142

142
DANMðRK.
hans viS heiönina. Hann sagSist viss um, a0 rjettlæti drott-
ins mundi vera þeim vægara í dómi, „en vjer, hvort sem vjer
miðum dóm vorn viS trúarjátninguna e0a eitthva0 annaS.“ — Hin
umræSuefnin voru: breyting messugjör0arinnar, aS söfnuSurinn
ætti hjer meira hlut a8 (meira af söng og sálmum), prestakosn-
ingar (og lausasöfnuSir), kristniboðan og samverknaSur NorSur-
landa í trúarboSi, og þarnæst var talaS um bændaháskóla — og
má nærri geta, aS GrundtvigsliSar gerSu sjer dátt um slík efni.
Um háskólana komst einn forstöburaaSurinn svo ab orSi, a0 þeir
fremdu verk Jóhannesar skírara. Seinasta daginn var ræSt um
kenningar Irvingíana1, sjerílagi í>aS sem þeir segja um ástandiS
á enum síSustu tímum, og urSu þær umræSur nokkuS þokulegar,
sem eigi er furSa. Tveir prestar af þeim flokki voru á fundinum,
og þó þeirfengju nokkur mótmæli, gat engum fundizt, a8 þeir yr8u
hraktir; enda var þeim leyft aS vitna svo i ritningarnar, sem
þá lysti. — AnnaS umræSuefniB þann dag (og hiB síBasta) var
um samband kirkju og ríkis. J>aS sem Grundtvig sagSi hjer,
var eitt af því eptirtektaverSasta, sem sagt var á fundinum.
Sænskur maSur hafBi talaB um k.irkjumál Svía og lofaS hiS n);ja
kirkjuþing (kyrkomötet), og danskur maSur hafBi minnzt á, hve
') ’þessi trúarflokkur hefir nafn sitt af skozkum presti, Irwing aí> nafni
(f. 179Z f 1835), en hann haffci orbið svo gagnhrifinn af riti eptir
spænskan munk um endurkomu Krists, afi hann geriii þaí) aft undir-
stölbu kenninga sinna fyrir nýjum söfnubi eha trúarflokki. jiessir
söfnuftir hafa postula, biskupa og evangelista, og vilja, at> allii skipun
til, líkjast sem mest þvi sem var í öndveröu kristninnar. Hjer sjást
tákn heilags anda kraptar meí> ýmsu möti — einnig í kraptaverkum
(postulanna). f>a5 sem sagt er i Opinberunarbókinni um apturkomu
Krists og þusundárariki (lausn satans og svo frv ), heimfæra þeir
upp á þá tima, sem nú, eíia innan skamms, eru fyrir höndutn. Sumir
þeirra ætla, afl þessi stórmerki dragist ekki fram ytir næslu aldamót.
j>eir kenna og þriár upprisur. Ena fyrstu kalla þeir upprisu •frumgróð-
anst eða þeirra sem talað er tim í Opinber. 7., en önnur verður vií>
koniu Krists, byrjun i þúsund ára rikisins, og hin þriðja á undan hin-
um efsta og alls heijar dómi.