Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 62

62
FRAKKLAND.
muni kappsamjega krefjast rjettinda sinna, og kjdsa heldur a<5 lifa
sem frjálsir menn á ættlandi sínu, en vísa sjer sjálfir af landi til
a<5 njóta þeirra í Ameríku. „Ef vjer þá aS voru leyti höfum bætt
rá5 vort og öElazt sama frelsi, munu báSar þjóSirnar gleyma öll-
um enum fyrri deilum sínum og ófriSi, og gera bræSralag sín í
milli. þá verSur eigi framar seilzt leynilega í Rín til aS stemma
þar stiga fyrir neinum, og upp frá því verÖur hún eigi blóSi ötu8,
heldur verður hún að friSarbandi meðal beggja og flörveitandi lífæð,
þar sem hún rennur í farveg sínum; en þá er og sannur friður
fenginn í norSurálfunni.“ Traust Faidherbes sýnist þá helst vera
þaS, ab þjóSverjar heimti fyrst frelsiS, Frakkar feti f spor þeirra,
en friSurinn sje þá sjálfsagSur. Menn verSa aS játa, aS svo er
bæSi viturlega mælt og góSgjarnlega, en því er miSur, aS svo
fáir leggja á þann veg til málanna. þaS getur veriS, aS spá hans
rætist um þjóSverja, en undir því er þá komiS, aS Frakkar verSi
kyrrir, og glepji eigi sjónir fyrir þeim á takmarki frelsisins og
friSarins.
þaS er hvorttveggja, aS Frökkum er nú annaS hentara en
ófriSurinn, enda leggur Thiers jafnan sáran viS, aS hann kjósi
ekkert heldur en friSinn. þó þjóSverjar hafi gert þaS til viln-
unar aS sleppa nokkrum fylkjum lausum, fyrr en til var skiliS
fyrst, fækkaS setuhernum (til 50 þúsunda), og haldi nú aS eins 6
fylkjum (hinum austustu) á valdi sínu, hefir stundum legiS nærri
nýjum misklíSum, er frakkneskir menn (svo illa kunna þeir her-
setunni) hafa unniS á hermönnum þjóSverja til bana eSa áverka.
í eitt skipti dæmdi hjeraSsdómurinn þar sýknu, er sökin þótti
hrýn, og sendi Bismarck þá stjórninni þau skeyti (7. des.), aS
frakkneskir menn mundu teknir í gisling, en þau hjeruS aptur
nýjn hertaki, sem þjóSverjar hefSu sleppt, ef;;Frakkar hjeldu sjer
eigi í skefjum. YiS þetta tóku frumhlaupin aS stillast, en stjórn-
in bauS mönnum varnaS á öllum tilræSum ogaS stofna ríkinu í nýjan
vanda og þrautir. Sumir segja reyndar, aS Bismarck hafi gengiS
þaS meir til áminningar sinnar og aS sýna Frökkum tvo heim-
ana, aS honum þykir herbúnaSur þeirra ískyggilegur, og ætlar
stjórn þeirra húa yfir öSru, en hún lætur í veSri vaka. Hann
hefir sagt fyrir skömmu á þinginu (prússneska), aS einn sendi-