Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 13

niKGANGUB.
13
fella — veröur og aS hverfa, en í staS ríkjanna (t. d. i vorri
álfu) kemur samband eSa kerfi frjálsra(?) hjeraSa (eSa hreppa;
communes1), en aSalbandalög þeirra verSa þeim lögum áþekk,
er nú halda saman deildunum í „Internationale“. AS því öSrum
efnum viS víkur, er nóg aS geta vfirlýsingar frá aSalstjórninni
1869, þar ersvo segir: „fjelagiS gerir öllum kunnugt, aS þaS afneitar
trúnni á guS og vill, aS allskonar trúarbrögS verSi af tekin, en
aS vísindin komi í þeirra staS og mannlegt rjettlæti í staS hins
guSdómlega. þaS krefst enn fremur, aS bjónaband verSi af numiS
og því verSi út rýmt meS öllu.“ Eg ætla þetta nóg til sýnishorns,
enda mun mörgum fara aS verSa „ekki um sel“, en flestum mun
hægt aS átta sig á, hvernig slíkum kenningum er háttaS. Allt er
miSaS viS hiS ytra og hiS líkamlega í eSli mannsins, viS hans
líkamlegu þarfir — og af því þær má kalla jafnar, þá er sú ein
fjelagsskipun fullkomin, er þeim fullnægir um leiS og hún veitir
öllum jafnt. BróSurlega verSa allir aS draga hlass viSurværisins
og ganga svo ánægSir aS jötunni, er stjórnin sjer um aS nóg komi
í, sem hitt, aS allir fái magafylli. Allir komast reyndar á hrepp-
inn — nema hreppstjórarnir(?), en slíku verSa menn aS taka
meS þökkum, því þaS er hreppur jafnaSarins og rjettlætisins.
Djúpt taka þessir menn í árinni, er talaS er um frelsi og kúgan —
og þó er hægt aS sjá, aS frelsiS verSur þaS fyrsta, sem hverfur
meS öllu í hinni nýju fjelagssetningu, því þaS verSur óþarft.
Menn þurfa hjer eigi annars en blýSa þeim lögum, sem hafa af-
tekiS alla kúgun, þ. e. aS skilja: auSinn, stjettamuninn, manna-
muninn(?!), kirkjuna (og svo frv.)—, þeim lögum, er tjá þaS, vilja
þaS, sem allir vilja og allra þörfum gegnir. Hvers ætti hver
einstakur maSur framar aS óska? HlýSni viS slík lög verSur hiS
sanna frelsi. — En viS líkar frumhugsanir hafa öll harSstjórnar
og kúgunarlög stuSzt frá aldaöSli. — Og nú rjettlætiS — „hiS
mannlega rjettlæti í staS hins himneska“? í hinu nýja fjelagi
getur sú krafa eigi náS til hvers einstaks manns, utan sem hlýBni
viS lögin; þau gera allt; í þeim er „allt rjettlæti upp fyllt". —
') Paris var t. a. m. •commune> tyrir sig á dögum uppreisuariunar ug
étti aft vera þaft i enni nýju skipun Frakklands.