Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 106

106
Þýzkaland.
ríkishætti á þýzkalandi, sera Windhorst Jjeki svo hugur á og
honum þættu hinir afbragöslegustu, ef þaS hefSu orÖið Frakkar,
sem hefSu hlotib sigurinn. Vonir Welfunga1 gætu vart ræzt með
öSru móti en því, aS striS og byltingar risu upp á þýzkalandi. I
seinni hluta ræSuunar talaSi Bismarck til enna kaþólsku i miS-
flokkinum og kvaS eigi kyn, þó þeir menn vildu fella skólalög-
in , en hitt væri verra, er þeir legSu lag sitt viS hina verstu
fjendur þýzkalands, viS hina póllenzku eSalmenn í Posen og í
öBrum landspörtum Prússaveldis', en þessir menn bærust eigi
minna fyrir, en aS endurreisa hiS póllenzka ríki innan sinna
gömlu endimerkja. MeS þessum mönnum legSust kaþólskir
klerkar á eitt, aB útrýma þýzkri tungu þar sem þjóBerniS væri
blandaS, og fyrir þessa frammistöSu væri svo komiS í Vest-
preussen á sumum stöSum, aS heilir söfnuSir hefSu gleymtþýzk-
unni. Prússar hefSu nú þolaB þetta í 100 ár, en nú væri þó
mál komiS aS rísa í móti, og ríkiS mundi hjer krefja rjettar síns,
og hann skyldi þaS fá. Prússum væri sjálfrátt, aS taka sjer aS-
ferS Frakka í Elsas til fyrirmyndar, er til þess kæmi aS hlynna
aS ijetti tungu sinnar. Windhorst er orShagur maSur og svar-
aSi heldur napurlega: þó stjórnarforsetinn Ijeti sjer sæma aS
hreyta hótunarorBum úr sæti sínu, þá yr&i sjer alls ekki bilt
viB. Hann yrBi aB segja honum þaB hreint og beint, aS hann
mundi til dauBadags halda trúnaS viS konungsættina frá Hannóver.
Færi hann aS hafa leyndarráB meS höndum, þá ætti Bismarck
sjersvo marga ánjósnum, aS honum yrSi hægt aS uppgötvaþau. þaS
gæti veriB, aB hin miklu landabrigBi kansellerans á þýzkalandi
væri fallin til aS styrkja og stySja konunglegt einveldi, en víst
væri þaS ekki. þaS væri hægt aS fylgja öruggt fram ráBum
sinum og frumhugsunum, þegar allt Ijeki í lyndi, en örBugt þeg-
ar i andstreymiS ræki. — Á næsta fundi talaSi Mallinckrodt
aptur á móti lögunum, og. minntist á bænarskrár þeim í gegn
meB nöfnum á fjórBa hundraB þúsunda. þaS var líka sá hinn
') þ. e. vina Georgs konungs og ættar hans, en forfetiur hans heita Welf-
ar et>a tiuelfar.