Skírnir - 01.01.1872, Qupperneq 107

Þýzkaland.
107
sami, sem þá hafði þau ummæli, a8 Bismarck hefÖi vikiS stjórn-
inni „úr hægri handar í vinstri liandar stefnu". Menn yrSu nú
ab fara aS hafa gát á sjer, því hann væri farinn a8 taka sjer
til fyrirmyndar eigi a8 eins Napóleon þriSja, heldur og alkennd-
an ítalskan ráSherra (Cavour?). Bismarck gerSi j)á enn snarpt
áhlaup á allan miSflokkinn, og kvaS í honum standa þá menn,
sem byggju yfir köldum ráSum og hættulegum fyrír liiS þýzka
ríki. HvaS bænarskrárnar snerti, þá vissu allir, hverir hirSar
hefSu smalaS nöfnunum* saman. A suSurlöndum (Frakklandi,
Italíu, Spáni) fylgdu kaþólSkir prestar þjóSernislegum tilfinningum
fólksins, en á J>ýzkalandi væru þeir nokkurskonar alþjóSasinnar.
þegar þessir menn og aSrir, er þeim fylgdu, bærust eitthvaS fyrir,
sem yrSi til þess aS umróta undirstöSu ríkisins, skj'ldu þeir í
hvert skipti hitta sig fyrir á velli. Sín trú og sinn kristin-
dómur bySi sjer aS verja þaS land, sem hann væri borinn í, og
þar sem honum hefSi veriS fengiS svo mikiS embætti í hendur.
— Eptir síSustu umræSu urSu lögin samþykkt í þeirri deild
meS 207 atkv. gegn 155. — Mesta nýnæmiS viS þenna atburS
á þinginu var þaS, aS eSalmenn og íhaldsmenn höfSu gengiS und-
an merkjum Bismarcks, en undir þau aptur „frelsis- og þjóS-
ernismenn11 ogallur „framfaraflokkurinn". JungherrablaSiS (Kreuz-
zeitung) tók aS hamast móti stjórnarblöSunum, kallaSi Bismarck
nær æran, og skoraSi á eSalmenn og alla dygga Prússa, aS
vindast nú skjótt viS og kröptuglega og hepta slíkt óhóf. Undir
þetta var og tekiS í pólskum blöSum. Vita má, aS hjer var eink-
um mælt til herradeildarinnar, því sú var ein hjálpin eptir.
Nokkru áSur en umræSurnar byrjuSu mælti jungherrablaSiS, sem
af viknnSu hjarta: „í sama bili sem vjer leitum til nýrra stöSva,
þar sem vjer erum eigi vanir aS standa (þ. e. i mótstöSu viS
stjórnina), skulura vjer reyna aS vísa grenijunni burt úr huga
vorum, en hjer er oss ætlaS aS heyja bardaga og ganga svo
fram, sem skyldan býSur. Fram þá meS aSstoS drottins fyrir
merki konungsins og ættlands vors!“ — Menn bjuggust viS mildlli
snerru í herradeildinni, og höfSu þaS til marks um vígahug stór-
mennisins móti stjórninni, er þeir urSu 15 á ræSumannalistanum,
sem ætluSu aS tala í gegn nýmælunum, en hinir eigi fleiri en 8