Skírnir - 01.01.1872, Blaðsíða 8

IKNGAN6TJB.
helir jafnaSarlega veriS þversynjaö, og hinir gengn vií þaS frá
vinnu. Verkmenn hafa optast til þessa orSiS a8 lnta í lægra
haldi, söknm þess, að þá hefir fyr rekið í þrot me8 peningana en
hinir hafi kennst sjer missis í til muna viS verkafalliS. Hinir
fyrr nefndu hafa þó komizt aB raun um, aS þeir me8 þessu móti
gátu haft mál sitt fram, og aS leikurinn jafnaíist í sama hlutfalli
sem aSstoBarsjóðirnir uxu. Sum fjelögin, eða iðnaðar og verk-
mannaflokkar í sumum borgum, eiga fje i sjóðum (á vöxtum) svo
hundruðum þúsunda skiptir. Síðan þau tóku að veitast að við verka-
fljll, hefir verkmeisturunum farið að veita þyngra, og það varfyrir slíka
tilbeining, að 8800manna (járnvjelasmiðir), er gengu í fyrra vor frá vinnu
í Newcastle, gátu haldið uppi verkafalli á fimmta mánuð unz
meistararnir ljetu til slaka (um skemmri vinnutíma1). þegar
reynt er til þrautar á einnm stað, eða verkmenn hafa nnnið
nokkuð á, er tekið til sömu bragða annarstaðar, sem mönnum
semur um i aðalstjórn fjelaganna. þegar slíkt er þreytt, koma
fleirum vandræðin á hendur, en þeim er saman eiga, því bankarnir
verða stundum i verstu klípu staddir, er verkmenn heimta fje sitt
út aptur. I öllum löndum álfu vorrar eru verkmenn farnir að
taka upp verkaföll eptir Englendingum, en hafa hvergi að svo
stöddu komið sjer svo fyrir með samskotafje eða aSstoðarsjóði.
A árinu sem leiS hefir alstaSar orSiS svo titt um verkaföll, verk-
mannafundi og fjelagasetningar verknaSarmanna, aS þaS mætti vel
viS slíkt kenna, ef eigi bæri á hinn fyrri hluta þess úrsMtin meS
Frökkum og þjóSverjum, sameining alls þvzkalands og uppreisnina
í París.
Vjer höfum enn nefnt þenna atburS hins umliSna árs, og
viljum nú benda á, aS hverju leyti hreifingarnar í verkmannastjettinni
eiga nokkuS skylt eSa standa sumar f nánasta sambandi viS þaS, sem
') Hvorumlveggju kom loks sarnan uui, að vinoutiminn skyldi vera (eigi
ylir) 9 slundir á dag. Síðan hafa iðnaðarsveinar og verkmenn krafizt
ens saina á fiestum stöðum ú Kuglandi. Víðast livar hafa «vinnu-
veitendur« eða verkmeistarar látið undan, en sumstaðar stendur enn
i þrábaldij með hvorumtveggju. Verknaðarmenn þykjast þegar hafa
unnið nokkurn sigur — og meiri en nokkurn tíma fyrri — og ætla,
sem liklegt er, að hjer muni fleira á eptir fara og leysast þcim í vil.