Skírnir - 01.04.1912, Blaðsíða 30

Nokkrar athuganir um íslenzkar bókmentir
á 12. og 13. öld.
Eftir Hannes Þorsteinsson.
I.
Um Styrmi hinn fróða, ætterni hans og rit.
í hinni stóru bókmentasögu sinni (Lit. Hist. II, 668)
segir dr. Finnur Jónsson fullum fetum, að Styrmir Kára-
son hinn fróði hafi verið sonarson Styrmis Hreinssonar (á
Gilsbakka) og bróðurson Hreins ábóta (á Þingeyrum).
Mér kom staðhæfing þessi nokkuð á óvart, með því að
eg hafði aldrei heyrt Styrmi ættfærðan svona hiklaust og
á þennan hátt og kannaðist ekki við nokkurn Kára
Styrmisson, bróður Hreins ábóta1). Enginn þeirra vísinda-
og fræðimanna, er áður hafa um Styrmi fróða ritað, hefir
treyst sér til að ættfæra hann með vissu, en sumir að
eins gizkað á nafnsins vegna, að hann hafi verið af Gils-
bekkingakyni eða Ásgeirsárætt (Styrmis Þorgeirssonar).
Það var meira að segja lengi óvissa um föðurnafn hans.
Sveinbjörn Egilsson hugði t. d , að hann hefði verið son
‘) Eg hygg annars, að þessi fnllyrðing dr. Finns hljóti að vera
sprottin af fljótfærni eða athugaleysi, þvi að í næstu línu á undan (Lit,
Hist. II, 668) segir hann, að menn hafi eflaust með réttu ályktað, að
Styrmir væri af Grilshekkingakyni, og í hinni íslenzku bókmentasögu
sinni, er hann síðar samdi og Bókmentafélagið gaf út (Khöfn 1904—1905)
virðist hann vera horfinn frá eða hafa gleymt hinni fyrri staðhæf-
ingu sinni um ætt Styrmis, því að þar (hls. 296) segir að eins, að hann
hafi e f t i 1 v i 11 verið af Gilsbekkingakyni. Hefur dr. F. líklega áttað
sig á því síðar við nánari athugun, að þessi ákveðna staðhæfing hans
5 Lit. Hist. væri ekki á rökum hygð og því látið hana niður falla.